Wanneer je op één dag in een fotohut meer dan 1800 foto's hebt gemaakt, duurt het behoorlijk lang voor je alles hebt uitgezocht en bewerkt. Om die reden serveer ik jullie vandaag alleen de foto's van de groene specht. Deze verscheen net na de lunch als toetje ten tonele, precies het tijdstip waarop Carla meestal haar zitvlees spontaan verliest. Door het bezoek van deze ietwat verfomfaaide heer specht, hervond zij spontaan haar scherpte en concentratie weer, zij het voor even. Om 14.00u hadden we beide wel genoeg gezien en vooral gezeten en pakten we onze spullen in, ik 1800 foto's rijker.
Bijna een week later kan ik eindelijk de moed opbrengen om in de hitte na een kleffe dag achter de laptop te kruipen. Van de 1800 foto's heb ik er, toevallig, precies 100 uitgekozen en in een mapje opgeslagen. Hiervan zullen jullie er komende weken hooguit nog zo'n 20 a 25 te zien krijgen. Zo gaat het meestal, zij het in mindere aantallen.
Nog nooit had ik een groene specht zo goed voor mijn lens gehad, vandaar dat ik de foto's van meneer groene specht afgelopen dagen al had bewerkt. Vanavond hoefde ik dus alleen nog een verhaaltje te bedenken.
Komende week ga ik jullie zeker nog eens verblijden met een serie badderende en spetterende gaaien, waarvan jullie al een klein voorproefje hebben gehad.
Voor nu: ik heb het al weer warm en kruip voor de ventilator.
