Vandaag kies ik een keer een andere route. Mijn doel zijn de oranjetipjes (vlindertjes) die zich in de koele ochtenden nog doodstil vast houden aan hun waardplant: de pinksterbloem. De plek het dichtst bij huis waar elke lente pinksterbloemen groeien, is in het aangelegde gebied achter het verpleeghuis en tussen de Oude Leij en de Nieuwe Leij. Wanneer ik dit aangelegde natuurgebied de Vosreyt in loop, zie ik meteen dat de oevers van de Oude Leij, waar de pinksterbloemen normaal gesproken bloeien, gemaaid zijn. Geen enkele pinksterbloem te bekennen dus. Dat is balen. Ik besluit om dan maar gewoon een rondje te lopen en wel te zien wat ik verder tegen kom. In dit kleine stukje natuur liggen ook twee vennetjes. In het wat grotere ven zie ik wat ganzen, eenden en meerkoetjes. Eksters, duiven en kauwen vliegen druk rond. Ik hoor het gezang van winterkoning, roodborst en de klanken van mezen, tjiftjaf en fitis. Wanneer ik door loop richting het kleine vennetje verderop, denk ik op een boomstronk een ijsvogel te zien. Meteen mijn lens in de aanslag en wederom stapje voor stapje dichterbij. Ik ben nog te ver weg om een goede foto te kunnen nemen maar al naar 5 stapjes dichterbij schrikt de ijsvogel op en vliegt de struiken en bomen in aan de andere kant van het vennetje. Wederom balen dus. Ik heb de ijsvogel ongeveer zien landen maar toch krijg ik hem niet gevonden. Wanneer ik dichterbij kom en andere wandelaars mij tegemoet komen, vliegt hij nog verder weg, in de richting van de Nieuwe Leij. Dan maar op naar de Nieuwe Leij een klein stukje verderop. Daar aangekomen zie ik de ijsvogel weer wegvliegen, richting de vijver aan de Hoogen Dries. Ik besluit hem of haar te volgen richting vijver. Net wanneer ik na even turen in het struikgewas een blauw-oranje stip waarneem, komen er ook daar weer wandelaars aan waardoor de ijsvogel helemaal terug vliegt naar het kleine vennetje. Het lijkt wel of de vogel een spelletje met mij speelt. Ik houd wel van spelletjes dus loop terug richting het kleine vennetje. Daar begint een nieuwe ronde van voor af aan. Met nieuwe kansen. Helaas is het duidelijk veel te druk hier. Zelfs op de vroege maandagmorgen wandelen er in deze tijd behoorlijk wat mensen. Ik geef het spel op en neem mijzelf voor om op een ander, nog vroeger moment terug te komen. Ik lijk vandaag wat pech te hebben met het vast leggen van iets levends, maar dit komt vaker voor dan dat ik wel kansen krijg. Regelmatig ga ik onverrichter zake weer naar huis, wat overigens niet wil zeggen dat ik niet geniet. Terwijl ik met een ommetje terug loop naar de parkeerplaats, zie ik vanuit mijn ooghoek iets licht kleurigs in de lucht hangen. Schuin boven mij bidt een torenvalk boven een weilandje. Hij hangt erg dichtbij. Snel de sluitertijd wat aanpassen en fotograferen maar. Ik denk dat ik een tiental goede foto's heb kunnen schieten. Het valkje wordt dan even opgeschrikt, landt in een boom verderop. Ik wacht even af of ik van deze kleine roofvogel nog een tweede poging krijg. De torenvalk komt inderdaad weer te voorschijn maar wel wat verder weg. Hij hangt weer biddend boven het weiland, gaat een stukje lager hangen, heeft duidelijk een lekker hapje in het vizier. De vogel duikt met snelheid naar beneden en landt in het in gras. Ik hoop dat hij of zij iets te pakken heeft. Helaas te ver om te zien. Zo heb ik op deze ochtend toch nog een toevalstreffer.
