Blijven kijken en blijven klikken

Vorige week was ik natuurlijk helemaal in de ban van de klauwieren. Gelukkig was er die ochtend nog veel meer moois op de Regte Heide te zien. Zoals natuurlijk de veel gefotografeerde grasmus, die de bramenstruik moet delen met het koppel grauwe klauwieren. Ook was er een ontmoeting met een pad op het pad. Op het lange schelpenpad terug richting mijn auto waren de veldleeuweriken wel heel erg actief. De een na de ander steeg vlak voor mijn neus omhoog de lucht in. Soms daalden ze af naar een struikje hei dat wel erg dichtbij was. Heerlijke momenten om mij uit te leven en flink te oefenen met vliegbeelden. Te vaak keek ik na het nemen van een paar foto's niet meer door de zoeker van mijn camera maar er naast of erboven. Gewoon om te zien wat er zou gaan gebeuren en om de natuur te bewonderen zonder steeds maar door die lens te kijken. Mooie eigenschap natuurlijk, maar die vliegbeelden die kreeg ik zo niet voor elkaar. Op die manier ben je namelijk steeds te laat. Door de zoeker blijven kijken en maar blijven klikken, aldus Mattijs. Had ik dat maar eerder beseft, dan had ik wellicht die boomvalk kunnen vastleggen die een aanvalspoging op mevrouw Klauwier deed. Later die ochtend, op mijn terugweg, heb ik dit meteen uit kunnen proberen op de veldleeuweriken met tot wel 10 foto's per seconde, waarvan hier het resultaat. Niet slecht voor een eerste oefening, al zeg ik het zelf.