Het is maandagochtend en ik heb er zojuist een flinke ronde op de Regte Heide op zitten. Ik heb een kwartier of drie doorgebracht bij de tapuiten. Gewoon zittend op de grond, bij gebrek aan een uitklapbaar krukje. Tussen de bosmieren, in de hoop dat ze mij en Bolt met rust laten. Zoals altijd de laatste weken, zie ik dat er nog steeds zo'n 5 tot 7 paartjes tapuiten rondhangen bij de konijnenholletjes tussen de konijnen. Vooral de mannen vallen op met hun zwarte delen op de vleugels en hun zwarte oogstreep (derde foto). Hoe langer ik zit, hoe dichterbij sommige exemplaren uiteindelijk durven komen. Door mijn verrekijker zie ik dat de brutaalste misschien wel een juveniel is. Het lijkt geen man tapuit maar ook geen vrouw. De donkere delen op zijn vleugels en bij zijn oog zijn donkerder en duidelijker aanwezig dan bij het vrouwtje tapuit en de onderdelen van deze vogel zijn lichter, minder roze /oranje als bij het vrouwtje. Zou dit dan een jong mannetje zijn wat nog zwarter moet kleuren? Ik hoop het. Dat zou namelijk betekenen dat de tapuiten hier wèl broeden, in tegenstelling tot wat een kenner mij vorig jaar vertelde. Het zouden doortrekkers zijn, maar volgens mij hebben ze dus wel degelijk voor nageslacht gezorgd.
Op mijn weg terug naar huis, loop ik vanuit het Riels Laag richting het losloopgebied voor honden. Al van ver af hoor ik dat de herder er aan komt met zijn kudde schapen. Ik hoor een hoog hondenfluitje, een mannenstem die commando's geeft aan een hond: "Come by" en "Lay down", met daarbij uiteraard het nodige geblaat van alle schapen. Bolt lijn ik meteen maar aan om rare situaties te voorkomen. Aan het einde van het pad waar ik op dat moment loop, zie ik van links inderdaad de kudde aankomen. Ze zijn onderweg naar hun verblijf voor de komende nachten en dagen. Op de heenweg zag ik het tijdelijke hek met stroomdraad al klaar staan. Het is leuk om te kijken naar hoe de herder voorop loopt en wordt gevolgd door zijn kudde. De hond helpt door de schapen in de goede richting te sturen. Er zijn meer toeschouwers. Twee dames staan met hun telefoon het hele tafereel te filmen terwijl twee andere mensen met hun hond midden in de kudde belanden. Een hond die trouwens tot mijn verbazing niet op of om kijkt van al die loslopende schapen. Ondertussen is de kudde al wat verder op weg en dus loop ik er achter aan. Ik moet immers dezelfde kant op om thuis te geraken. Geheel onverwacht wordt dit mooie tafereel wreed verstoord wanneer uit het niets een husky komt aanrennen. Recht op de kudde schapen af. De hond weet twee schapen van de kudde weg te leiden en zet de achtervolging in. Één schaap ontspringt de dans maar helaas is de andere de klos. De husky weet het schaap bij één oor te grijpen. Ik ken deze hond en schrik ervan dat deze hond dat doet. Bolt speelt altijd heerlijk met deze hond. Ik handel meteen door Bolt aan een boom vast te maken. Mijn fototas leg ik op de grond met mijn camera en verrekijker er op. De twee dames vraag ik om bij mijn hond en spullen te blijven. Ik loop richting het schaap dat nog steeds beet gehouden wordt door de hond. Ik weet de hond met mijn hand een tik tegen zijn lijf te geven waardoor hij los laat en het schaap er weer vandoor gaat. Helaas heeft de husky hem binnen een paar tellen weer vast gegrepen maar dit keer bij de hals. Het ziet er niet heel prettig uit. De hond trekt met schokkende bewegingen aan het schaap. Ondertussen komt de baas van de hond aangerend. Hij weet nog dichter bij zijn hond te komen en geeft zijn hond een flinke tik tegen het hoofd. Dit helpt meteen en gelukkig kan hij zijn hond meteen vast grijpen. We spreken af dat hij de herder gaat halen en ik bij het schaap blijf. De dames, die nog steeds bij mijn tas en hond wachten, gaan akkoord. Ik leg mijn handen op het schaap dat inmiddels op de grond ligt. Het ademt snel en zwaar door de shock. Ik aai het schaap rustig in de hoop dat dit helpt. De herder komt even kijken en blijft uitermate rustig. Ook tegen de baas van de hond, die behoorlijk aangedaan is door de situatie maar toch ook heel rustig blijft. Terwijl ik nog wat langer bij het schaap blijf, zet de herder snel zijn kudde in een wei dichtbij. Zijn auto staat gelukkig al in de buurt. Hierna komt hij het schaap en de verwondingen inspecteren. Zoals ik met mijn minimale medisch kennis ook al vermoedde, lijken de verwondingen wel mee te vallen. Hij spuit de wonden in met een speciale, desinfecterende spray, tilt het schaap op en brengt het naar zijn auto. Daar bedankt hij mij voor de hulp. De baas van de hond geeft zijn gegevens aan de herder en ondertussen bedank ik de dames die al die tijd de wacht hebben gehouden bij mijn hond en spullen. Met het schapenbloed aan mijn handen en de adrenaline in mijn lijf loop ik gehaast terug naar huis. Wat een avontuur.
Vanmiddag kwam ik tijdens een wandeling de herder nog tegen in zijn auto. Het schaap maakt het gelukkig goed.
Comments