Donderdagochtend liep ik al vroeg op de Regte Heide. Vlak bij de grafheuvels hoorde ik het geluid van torenvalkjes. Turend door mijn verrekijker zag ik een stuk of vier kraaien die een poging deden om het leven van maar liefst drie torenvalken zuur te maken. Helaas voor de kraaien werden de rollen soms flink omgedraaid. Een van de valkjes landde wat later iets dichterbij op de dode, overgebleven staken van een berk zodat ik een foto kon maken.
Vanavond liep ik nog een rondje langs de Leij vanuit de Vloeidijk. Langs de Vloeidijk zitten op de paaltjes van een paardenweiland bijna iedere avond ook twee torenvalkjes. Afgelopen lente bracht dit valkenpaar maar liefst 5 valkenkinderen groot. Deze zijn natuurlijk al lang uitgevlogen en op zoek naar hun eigen territorium. Deze avond zaten meneer en mevrouw maar 3 paaltjes van elkaar verwijderd. De wei was verlaten, het toegangshek stond open. Ik besloot om langzaam het weiland in te lopen, langs het hek. Stap voor stap dichterbij. Mijn camera zo stil mogelijk al in positie houdend. Steeds een paar foto's maken, weer een paar stappen dichterbij en weer snel scherp stellen en wat klikken. Ik was verbaasd over hoe dichtbij ik uiteindelijk kon komen. De avondzon scheen achterop de veren van de torenvalk die het langst durfde te blijven zitten. Dit gaf de uiteinden van zijn veren een mooie, gouden gloed. Een heerlijk begin van het weekend!
