Al twee ochtenden hangt er een dikke laag mist over ons land. Gisteren ging ik al vroeg mijn geluk beproeven op de Regte Heide maar helaas was de mist te dik. De zon kwam er niet doorheen.
Vandaag geen wekker. Toch ben ik al op tijd wakker en zo zitten we rond 8.45u al in de auto richting Biest Houtakker om een route te lopen in d'n Opslag, langs het kanaal en de vijver bij de waterzuivering. Onderweg zie ik de mist boven de grond hangen. De zon doet heftige pogingen om door de dikke laag heen te schijnen. Dat zorgt op de Beeksedijk al voor prachtige vergezichten. Bijna heb ik de neiging om hier al te stoppen maar ik weet me in te houden, zeg niets en dus rijdt mijn lief verder richting Biest Houtakker.
We parkeren de auto langs het kanaal. Wanneer we uitstappen vergaap ik mij meteen aan het prachtige uitzicht voor mij. Links van mij het kanaal waar de mist boven het water hangt. Rechts de weilanden die wachten op de lente en het lange bezoek van de weidevogels. Voor mij het fietspad dat langs het kanaal loopt. Dit levensechte schilderij wordt compleet gemaakt door de mist, de zon die haar stralen er doorheen probeert te drukken en alle vogel geluiden. Honderden ganzen hoor ik gakken. Vanuit het kanaal laten de meerkoeten zich horen en boven de weilanden klinkt het geluid van de kieviten die opstijgen en hun acrobatische vlucht tonen. Meteen zoek ik het randje van het water bij het kanaal op en stel mijn camera in. Wanneer ik ganzen over zie vliegen, druk ik snel een paar keer af.
We starten onze route, lopen een stuk langs het kanaal en steken dan over om tussen twee weilanden door een pad in te slaan tussen de populieren door. Een groep koperwieken schrikt op en vliegt van de grond zo de struiken in. We horen ze wel maar we zien ze niet. Aan het einde van het pad slaan we linksaf richting de waterzuivering. Het lange pad met populieren langszij ligt er prachtig bij in de mist. Overal horen we de rietgorzen al hun lied ten gehore brengen om hun soortgenoten te laten weten waar ze uithangen.
Bij de waterzuivering vliegen de graspiepers ons om de oren. Overal om ons heen zien we ze kort de lucht in vliegen om verderop weer te landen. De weilanden waar we al die tijd langs lopen staan helemaal onder water. De vele watervogels maken hier dankbaar gebruik van. In de verte horen we naast de eenden, meerkoeten en ganzen ook af en toe het geluid van wulpen en grutto's. Ze zijn dus al aanwezig.
Terug bij de auto besluiten we om nog even richting de Reuselhoeve te rijden voor een koffie to go. Helaas blijkt het vandaag dicht te zijn. In plaats van de koffie dan nog maar een klein stukje extra wandelen door het Moergestels Broek. Vandaag is de laatste dag dat dit pad open is. Om de bedreigde weidevogelsoorten zoals grutto en wulp te beschermen, is van 1 maart tot 15 juli dit pad afgesloten voor publiek.
We spotten meteen een ooievaar, dichtbij foeragerend in het weiland. Op het pad voor ons is een rietgorsman op zoek naar zaadjes en in de wilgenstruiken langs het pad zitten pimpelmezen en staartmezen.
Halverwege het pad is duidelijk iets belangrijks te zien, want er staat een handjevol fotografen en evenveel statieven met dure apparatuur erop. In de verre verte zie ik een groep grutto's in het water. Zelfs voor mijn 600mm is dit te ver om ze fatsoenlijk in beeld te krijgen. Voor de vorm maak ik tocht en paar foto's.
We lopen terug richting de auto. De zon heeft inmiddels de mist weten te verdrijven, het belooft een prachtige dag te worden. Vlakbij de parkeerplaats lopen we een meneer tegen het lijf met statief en camera. Terwijl we met hem in gesprek raken, zien we ineens een ree de weg oversteken en het weiland inrennen. We turen de ree na en zien dan nog 6 reegeiten de achtervolging inzetten. Een auto moet voor de sprong reeën stoppen. Ze rennen door de drassige weilanden, ik zie het water rondom hun poten opspatten. Wat mij betreft is dit de perfecte afsluiter van een heerlijke ochtend.
