Het is maandagvond. De eerste werkdag na mijn vakantie zit er weer op. Het weer is nog mooi, dus we besluiten nog een rondje met het hondje te doen. We rijden naar de Nieuwkerksedijk en parkeren tegenover de golfbaan. Vanuit hier lopen we eerst naar het ven de Halve Maan. Zoals voorgaande twee jaar, staat bijna het gehele ven droog. Eén gedeelte blijft altijd onder water staan. Hier groeit elk jaar een prachtige, volle struik waterlelies. Ook nu zit deze vol bloemen, lichtroze en fel roze exemplaren. We vervolgen ons pad richting de vogelhut Tapsmoer. Op een lang, recht pad zien we twee wandelaars ons tegemoet komen. Vrijwel meteen nadat ze ons zijn gepasseerd, zie ik voor mij iets op het pad. Precies in het midden van het pad ligt tussen de grassprietjes een hazelworm te genieten van de laatste avondzon. Hij of zij is zich totaal niet bewust van het gevaar waaraan hij zojuist ontsnapt is. Hij had zomaar vermorzeld kunnen worden onder de voeten van de wandelaars.
De hazelworm is een pootloze hagedis van maximaal 40 cm lang. Vaak wordt hij ten onrechte voor een slang aangezien. Er zijn echter enkele duidelijke verschillen tussen slangen en hazelwormen. Hazelwormen leiden een verborgen leven. Het grootste deel van de dag leven ze onder de vegetatie en dood hout of ze verblijven in holen in de grond. Ze zijn vaak lastig te vinden omdat ze weinig op open plekken zonnen. In mei bestaat de grootste kans ze zonnend aan te treffen. De rest van het jaar verschuilen ze zich vaak onder planten, strooisel of ondergronds. Hun voedsel bestaat vooral uit regenwormen en naaktslakken. Ze zijn aan deze glibberige prooien aangepast door hun schuin naar achteren geplaatste tanden. Ook geleedpotigen zoals spinnen worden gegeten.
Uiteraard pak ik zo snel mogelijk mijn macrolens uit mijn tas en in een paar tellen zit ik op mijn knieën op de grond. De hazelworm beweegt amper, neemt mij rustig in zich op. Voor mij de gelegenheid om op mijn gemak een paar leuke foto's van hem te maken. Na wat foto's besluit ik dat ik dit dier ook wil filmen. Ik leg mijn camera op de grond, zet hem op filmstand en stel scherp. Take 1...en actie! Al na twee seconden filmen besef ik dat ik de hazelworm met mijn vingers een zetje zal moeten geven om hem in beweging te krijgen. Opnieuw dus. Take 2...en actie! Met de wijsvinger van mijn linkerhand raak ik de hazelworm voorzichtig bij zijn staart aan. Dat werkt. Hij komt in beweging. Helaas kruipt hij zo snel richting mijn camera dat hij al snel totaal onscherp in beeld is. Volgende poging. Take 3...en actie! Na weer een zetje met mijn hand, komt de hazelworm 3 centimeter in beweging en besluit dan weer voor standbeeld te spelen. Sjee, dit gaat nog lastiger worden dan ik dacht. Na nog twee pogingen filmen met mijn Nikon, besluit ik om het met mijn telefoon te proberen. Take 6 is dan ook meteen raak. De hazelworm kruipt gracieus over het pad en laat hierbij zelfs af en toe zijn slangachtige tong naar buiten komen. Hierna kruipt de hazelworm de berm aan de kant van het pad in. Daar is hij veilig. Geen kans meer om verplettert te worden door wandelaars, mountainbikers of paarden.
De hazelworm is gered, ik heb mijn filmpje. Samen blij.
