Zaterdagavond. Het weerbericht is gunstig voor morgen: een koude, heldere nacht en morgen zonnig. Dat zorgt voor goede mistkansen. De laarzen staan klaar. Statief staat klaar. De wekker staat op 6.45u.
Zondagmorgen. Om 7.30u sta ik bepakt en belaarst bij Jayden voor de deur. We rijden naar de Heiligenboom in Moergestel. Vanaf daar lopen we richting het Diaconieven. De allerbeste spot is hier helaas al bezet door twee andere fotografen, dus zoeken we een andere plek om te kunnen fotograferen. De statief zet ik in het water en met mijn laarzen wil ik er ook in gaan staan, maar ik veroorzaak te veel rimpelingen in het water, dus snel er weer uit. Net zoals vorige keer is het ook nu weer erg moeilijk om de eilandjes in het ven mooi te kaderen zonder gras aan de onderkant of blaadjes aan de zijkanten in het vizier te krijgen. Helemaal voorovergebogen sta ik op het puntje van mijn tenen op de oever. Voor jou als lezer zou het nu natuurlijk hilarisch zijn wanneer ik het evenwicht zou verliezen, maar dat gebeurt gelukkig voor mij niet. Jayden staat wat verderop tussen de bossen. Takken steken in zijn oren, de doorns van de bramenstruiken prikken door zijn broek heen. Ik weet hoe dat voelt, want zo nu dan ruilen we even van stek. Na een minuut of 20 komt eindelijk de zon boven de bomen uit. Prachtige zonnestralen reiken tot aan de eilandjes en verlichten het gras onder de boompjes. Ik word er stil van en ik geniet van de kou, de nevel, opkomende zon en niet te vergeten van de afgezakte sokken in mijn laarzen. Het is een schitterende ochtend.
Wanneer de zon te fel wordt, verruilen we de landschapslens voor de macrolens en gaan op zoek naar paddenstoelen. Nog geen 100 meter verderop vinden we wat vliegenzwammen die net uit de grond omhoog komen tussen de dennennaalden, herfstbladeren, takjes en het gras. We zoeken vast een mooi standpunt en wachten dan tot de zon ook deze rood met witte stippen gaat verlichten. Inmiddels zijn onze handen al behoorlijk afgekoeld. Die moeten nodig even verwarmd worden aan een warme chocomel met slagroom, die ze gelukkig vanaf 9.00u al serveren bij Boshuis de Venkraaij. De zon serveert daar tegelijkertijd zonneharpen op het fietspad dat voor het terras langs loopt. Zoals altijd in de natuur is ook dit moois gratis en voor niks. Een wandelend stel poseert precies op de goede plek voor ons. Wanneer ze zien dat ze gefotografeerd worden, komt de dame enthousiast vragen of ze de foto's per mail mag ontvangen.
We lopen terug via het Groot Kolkven waar we onderweg nog op onze knieeën gaan voor wat mooie, kleine paddenstoeltjes die perfect in de zon op een boomstam staan. Met veel te veel foto's op mijn SD kaart rijd ik met een voldaan gevoel richting terug richting Goirle. Wat een begin van de herfstvakantie!
Comments