Deze dinsdagochtend is de laatste dinsdagochtend dit seizoen dat Nick mij vóór zijn sportochtend kan droppen op de Regte Heide. De zonsopkomst is steeds later, vanochtend pas om 6.56u. Wanneer ik om 6.30u wordt afgezet is het dus nog behoorlijk donker. Volgende week zal het te donker zijn. Ik hoop volgende week op goed weer, zodat Nick op de motor kan gaan sporten en ik de auto tot mijn beschikking heb. Wellicht ga ik dan weer eens richting Oisterwijk. Verandering van spijs doet immers eten, zeggen ze.
In het schemerdonker sleep ik Bolt richting het zandpad. Onze trouwe viervoeter heeft de laatste tijd steeds meer moeite met het uit elkaar gaan van 'zijn roedel' wanneer Nick in de auto weg rijdt in plaats van mee gaat wandelen. Deze keer piept hij zelfs even. Wanneer meneer de Border 100m verderop de eerste 'lekkere hondengeuren' ruikt, is hij dit echter al weer vergeten.
Over de heide hangt wederom een laag mist. De wolken aan de hemel zijn mooi en de opkomende zon lijkt voor een mooi kleurenpalet te gaan zorgen. Het vastleggen van al dit moois wissel ik af met een praatje met een fotograferende Belg die hier voor het eerst komt en ik groet een jong stel, ook bewapend camera en verrekijker. De laatste twee gebruik ik, zonder dat zij het in de gaten hebben, als figurant voor de foto van de heide voor mij die inmiddels baadt in het gouden zonlicht door de mist.
Ik besluit om via het Riels Laag terug naar Goirle te lopen. Ik wil met eigen ogen wel eens aanschouwen hoe de paden erbij liggen. Op sociale media lees ik in de groep voor de Regte Heide liefhebbers steeds vaker berichten over 'vernielde paden' de natuur die 'steeds meer op een park lijkt' etc. Veel stuurlui hebben hun mening al klaar over wat zij zien. Ondanks dat ik zelf denk te weten wat de redenen kunnen zijn voor de sporen van dit natuurbeheer en onderhoud, besluit ik het web nog eens af te struinen naar antwoorden.
Op de website van het Brabants Landschap lees ik onder het kopje 'beheer' het volgende: "Heidegebieden, landgoederen, beekdalgraslanden: zonder beheer verdwijnen deze bijzondere landschappen. Waar het nodig is, werken wij in onze natuurgebieden. Een uitgestrekt heidegebied, dat is onze Regte heide. Maar heide is een half natuurlijk landschap. Doe je niets, dan wordt het bos. Elk jaar lopen er daarom schapen in het gebied, die zorgen ervoor dat de heide niet teveel vergrast. Af en toe wordt er geplagd (bovengrond afgegraven), of een ven opgeschoond. Zo houden we het historische landschap in stand en behouden we de planten en dieren."
Onder het kopje 'soortenbescherming' lees ik: "Bijzondere soorten dreigen te verdwijnen Met sommige diersoorten gaat het ronduit slecht. Ten opzichte van 1990 is bijvoorbeeld nog maar 37% van de veldleeuweriken en 50% van de kieviten over en de bijzondere vlinder het gentiaanblauwtje neemt 15% per jaar af. Met gewoon natuurbeheer zijn dit soort dieren vaak niet te redden, maar specifieke maatregelen helpen wel. Brabants Landschap neemt dan ook speciaal maatregelen voor bepaalde dieren en planten. Dat doen we binnen onze eigen natuurgebieden, maar vooral erbuiten via het Coördinatiepunt Landschapsbeheer."
Via de volgende link kun je meer lezen over het grootschalig natuurherstel wat men in Brabant aan het uitvoeren is: https://www.naturetoday.com/.../nature-reports/message/.... Het doel is het bevorderen van diversiteit en het beperken van het overschot aan stikstof.
Maar waarom zijn nu op sommige plekken die padden zo bewerkt? Ook hiervoor moet een logische reden zijn. Brabants Landschap zal dit niet doen om de recreanten die in hun gebieden vertoeven te pesten. Ik zoek contact met gebiedsbeheerder Wim de Jong. Zijn antwoord: "We hebben de verplichting om veel wegen en paden die op de calamiteitskaarten staan voldoende toegankelijk te houden voor hulpdiensten. Ook zijn sommige paden toegankelijk gemaakt voor bijvoorbeeld een hoogwerker om risicovol hout uit bomen te verwijderen voor de veiligheid van de wandelaars. Daarnaast zijn de werkzaamheden ten behoeve van grootschalig natuurherstel weer gestart nu het broedseizoen ten einde is. Hierdoor zullen op paden ook weer vaker de sporen te zien zijn van grote machines. Kortom: er zijn hier verschillende redenen voor."
Zo ontstaat er in mijn hoofd zo langzaamaan vooral een educatief en informatief verhaal bij deze ochtend. Ik hoop dat dit bij sommigen wat duidelijkheid zal verschaffen. Het is tenslotte bedoeld om ons nog zo lang mogelijk intens te kunnen laten genieten van deze natuur.
