In Brabant doen we in deze weken aan sociale onthouding. Dus geen verjaardag vieren van manlief. Geen lunch met vriendinnen in Goirle. Zeker niet nu ik nog steeds een licht hoestje heb. Op tijd naar bed, vroeg opstaan en samen op pad met de hond in de Kampina bij Spoordonk. Zodra we de Logtesebaan inrijden, zien we rechts van ons al dat het water enorm hoog staat. We parkeren de auto en lopen via het ijzeren toegangshekje het gebied in van de rietgorzen en blauwborsten. Deze laatste moeten nog arriveren, wat elk moment kan gebeuren. Na nog geen 500m hoor ik wel al rietgorzen. Zijn zij deze winter hier gebleven of weggetrokken en weer terug? Zojuist vond ik op de website van de vogelbescherming het antwoord: "Rietgorzen die in Nederland broeden, zijn deeltrekker; een deel van de populatie trekt in het najaar (eind september - half november) weg om in het voorjaar (eind februari - half april) weer terug te komen."
De rietgors is één van de bekendste en meer algemene gorzen in Nederland. De rietgors is vrij onopvallend, maar de mannetjes kunnen in het voorjaar gemakkelijk gezien worden in de toppen van struiken en in het riet. Een redelijk algemene soort van moerassen, natte ruigtes en jonge boomopslag. Mannetjes hebben een huismusachtig kleed met een zwarte kop en keel, een witte halsband en een dunne witte baardstreep. In het najaar en de winter verdwijnt het zwart voor het grootste deel. Dan hebben ze net als vrouwtjes en jonge vogels een bruinachtige kop met een dunne lichte streep langs de wangen en aangrenzend een donkere, driehoekige streep. Dit exemplaar zit wat verscholen in de bramenstruik, dus ik probeer heel voorzichtig om stapje voor stapje dichterbij te komen om zo toch een bruikbare foto te nemen. Wanneer ik op zo'n 10 meter afstand ben beland, lijkt de rietgors mij te willen begroeten door boven in een van de takken te klimmen en vanaf die hoogte zijn liedje te zingen. Twee of drie passen dichterbij kan ik nog een foto maken maar dan vindt hij het genoeg en vliegt naar een plekje verderop. Wanneer ik deze route wandel, hoop ik altijd weer de steenuil op het dak van de boerderij te zien, maar tot nu toe is het bij één keer gebleven. Vandaag hoorden en zagen we nog van alles. Helaas kreeg ik alleen de blauwe reiger nog toonbaar op de foto.
Comments