Kleurenpracht

Om 7.20u word ik door manlief afgezet bij de parkeerplaats aan de Nieuwkerksedijk. Zoals zo vaak, loop ik vanaf hier richting Tapsmoer om vervolgens de gele route af te maken en naar huis te lopen. Het belooft een prachtige ochtend te worden want al na 5 minuten word ik getrakteerd op een poserende dame: het paapje. Het paapje is een doortrekker op de heide, elk jaar zie ik gedurende een paar weken een mannetje fourageren tussen de tapuiten. Zo ook dit jaar. Maar nu zie ik dus ineens een dame. Dat belooft wat! Broedgevallen van het paapje zijn in Nederland zeer zeldzaam geworden. Duimen dus.

Verderop richting Tapsmoer hoor ik meerdere gekraagde roodstaarten zingen. Ze laten om toerbeurt aan elkaar horen waar ze zitten. Eerst zingt een meneer links van mij, dan antwoordt een meneer rechts van mij. Toch duurt het even voordat ik door heb vanwaar de meneer rechts van mij zingt. Dan zie ik hem zitten, helemaal bovenin de top van een den. Vanaf die grote hoogte herhaalt hij steeds zijn deuntje alsof zijn leven ervan af hangt. Wat is zo'n gekraagde roodstaart prachtig! Zijn oranje onderlijf steekt fel af tegen zijn zwarte keel en wangen en witte voorhoofd. Zijn vleugels, rug en achterhoofd zijn grijs. Zeker met de zon die op hem schijnt, ziet hij er knap uit.

Zeker 30 a 45 minuten vertoef ik in de kijkhut. Ik zie 3 reeën. Twee aan de overkant en een links in het weiland. De hinde links schrikt op van een hardloper en komt recht op mij af gerend. Wanneer ze tot stilstand komt, kan ik door de verrekijker zien hoe ze hijgend adem haalt en de damp uit haar bek opstijgt in de nog koude, vroege ochtendlucht. Helaas is het net te ver weg om fatsoenlijke foto's te maken.

Het valt mij op dat er deze zaterdagochtend amper mensen op de been zijn. Meestal is het drukker. Het is al een uur of 9.00u wanneer ik arriveer bij de meest gewilde houten bankjes op de Regte Heide: die op het houten vlonderpad. De zon schijnt er al, dus ik ga lekker even zitten. Meteen hoor ik allerlei vogelgeluiden. Tegenover mij in het riet en in de struiken bevinden zich een rietgors, grasmus en tuinfluiter. Wat verder weg hoor ik winterkoninkjes en roodborsten.

De rietgors komt al snel tevoorschijn uit de struiken. Net lang genoeg om hem vast te kunnen leggen. Na een minuut of 10 komt ook de grasmus te voorschijn en laat zich uitgebreid fotograferen. Als ook de blauwborst voor mij alleen een concert gaat geven, kan ik helemaal mijn geluk niet meer op. Ik film en fotografeer deze kleurrijke vogel dat het een lieve lust is. Het mannetje heeft een blauwe kin en borst met in het midden een witte vlek ('ster'). Aan de onderkant wordt de blauwe borst begrensd door een zwarte band, een dunnere witte band en daaronder een roestbruine vlek. Spreidt een blauwborst zijn staart, dan zie je opvallende oranjebruine staartbasis met een zeer brede zwarte eindband. Een en al kleurenpracht dus, deze vogel.

Ondertussen is er een mede hobbyfotograaf op het bankje naast mij komen zitten. Zij geniet net zo van het concert van de blauwborst als ik. Uiteindelijk heeft meneer blauwborst wel een half uur voor ons zitten zingen, met hier een daar een korte pauze tussendoor. Wat een ochtend! En ik ben nog niet op de helft van mijn wandeling. Het is al 10.00u als ik weer verder loop. Terug langs het veld waar de tapuiten in de verte hun eten zoeken, waar ik het mannetjespaapje spot, groene spechten en boomleeuweriken die hun jongen voeren. Alles te ver weg voor goede foto's maar mijn ochtend kan dan al lang niet meer stuk.