Vanmiddag lukt het mijn lief om op tijd te stoppen met werken. De zon schijnt en dus gaan we aan de wandel. We rijden eerst naar de Logtsebaan in Spoordonk en wandelen vanaf daar de Kampina in. In deze tijd zijn daar nog niet alle vogels te bewonderen waarvoor we hier meestal naar toe gaan. Later in de lente wemelt het hier van de blauwborsten en rietgorzen. De graslanden staan dan vol met bloemen en vlinders fladderen in het rond. Nu zijn er vooral veel eenden en ganzen en zien we hier en daar een reiger.
Wanneer we verder wandelen langs de Beerze hoor ik hoog in de bomen een klein groepje staartmezen. Al de hele winter probeer ik deze snelle, kleine rakkers op de foto te krijgen maar het is steeds weer stoeien met mijn autofocus. Dit keer ben ik voorbereid. Want ik afgelopen week op de Regte Heide weer niet tevreden was over de scherpte van de foto's van vogels, ben ik mij thuis een keer echt goed gaan verdiepen in de autofocusinstellingen van mijn camera. Hopelijk levert dit vandaag resultaat op.
Ondertussen wacht ik geduldig tot de staatmezen wat lager en dichterbij komen. Buiten het broedseizoen leven staartmezen in zeer sociale, grotere groepjes. Ze trekken rond door bossen, struiken en bomen onderwijl steeds naar elkaar roepend. Blijft een lid van de groep ergens hangen, dan wordt er gewacht tot de achterblijver weer bij is. Ook nu zie ik dat ze in een drietal bij elkaar blijven, de rest van de groep bevindt zich aan de andere kant van het pad. Rond deze tijd vallen de sociale groepjes wat meer uit elkaar en zoeken de staartmezen in broedpaartjes naar voedsel en een geschikte plek voor een nestje.
De staartmees is een stuk kleiner dan de kool- en pimpelmees. Het vogeltje heeft een klein lichaam en een extreem lange staart. Het is de enige Nederlandse vogel met een staart die langer is dan het lichaam. De vleugels en de staart zijn zwart gekleurd, de buik is vuilwit met roze. Zijn koppie is grotendeels wit met vaak een donkere wenkbrauwstreep. Op zijn oog zit als het ware een gele streep oogschaduw. De staartmees voedt zich met rupsen en kleine tot zeer kleine insecten waaronder verschillende luizensoorten. Tijdens het voedsel zoeken hangen staartmezen vaak acrobatisch ondersteboven aan de dunste twijgjes. Hun geringe lichaamsgewicht (8,2 g) helpt hen hierbij. In het najaar en de winter wordt het dieet aangevuld met zaden.
Nick loopt met Bolt een stukje door en gaat in de zon wachten, zodat ik op mijn gemak even mijn gang kan gaan. Langzaam komen de staartmezen steeds een takje dichterbij en verder naar beneden totdat ze dicht genoeg zijn genaderd voor een paar foto's. Ik merk meteen dat ik met de nieuwe functie die ik op de Nikon heb ingesteld sneller scherp kan stellen. Handig, die back button focus! Dat ik deze instellingen moet behouden, blijkt wel wanneer ik thuis op mijn laptop zie hoe scherp de foto's van de staartmezen zijn geworden. Ik besef meteen weer hoe koddig en klein deze vogeltjes er uit zien. Wat een schatjes. Zelfs het geluid dat ze maken is schattig en voor mij inmiddels heel herkenbaar gelukkig.
Comments