Het is een dinsdagochtend op Schouwen Duivenland. Zoals elk jaar zijn we een mid-week met vrienden aan zee. Op dinsdag splitsen we op: onze vrienden gaan met de pubers naar de markt in Renesse. Ik ga met Nick en Bolt naar natuurgebied Plan Tureluur. Ons plan is om de auto te parkeren bij Café - Restaurant De Heerenkeet en vanaf daar de benenwagen te nemen. Dat loopt echter wat anders wanneer we een afslag eerder een bruine kiekendief zien jagen boven de dijk. We rijden de afslag eerder in, de kiekendief is dan al nergens meer te bekennen. Na een stukje rijden, parkeren we de auto en gaan met Bolt op pad. De zon schijnt maar er staat een behoorlijk koude wind. We lopen een stukje naar een uitkijktoren. Ik hoor tureluurs, kieviten en grutto's hun eigen naam roepen in de vlucht. Overal foerageren er ganzen. Brandganzen, Canadese ganzen, Grauwe ganzen. Na een klein rondje zien we pas het bord waarop staat: verboden voor honden. In ons enthousiasme waren we daar totaal aan voorbij gelopen. Snel terug naar de auto dan maar. Ik ga voorin de auto zitten met mijn camera op schoot. Nick rijdt langzaam terug naar het beginpunt. Links van ons ligt een hoge dijk waarachter de Oosterschelde begint, rechts kijken we uit over de Flaauwers Inlaag.
In deze inlagen is een plasdras-situatie (hoog waterpeil) aanwezig in combinatie met kleine eilandjes. Dat zorgt ervoor dat dit gebied zeer waardevol is als broed- en foerageergebied voor moeras-, weide- en kustvogels. Wanneer het hoogtij is in de Oosterschelde, komen soorten zoals zilverplevier, wulp, rosse grutto, bonte strandloper en kanoet naar deze inlagen om er in dicht opeengepakte massa's te wachten op gunstig tij. Hierdoor behoren deze inlagen met omringende karrenvelden tot de beste broedgebieden voor tureluur en kluut in Nederland.
De weilanden staan er vol met madeliefjes, het is er een zee van witte bloemetjes. Ergens tussen die madeliefjes zie ik een grutto foerageren, vlak langs de weg. Langzaam doe ik mijn raam open zodat ik mijn lens erop kan laten steunen. Nick rijdt heel rustig in de richting van de grutto. Steeds een klein beetje dichterbij. Wat een geluk dat we een stille, elektrische auto hebben. De grutto kijkt niet op of om. Zij is duidelijk bezig met haar lopend buffet. Ik vermoed dat het een dame is, de snavel lijkt iets langer en deze grutto is best groot. Maar omdat deze hier solo aan het eten is en ik niet iedere dag een grutto van zo dichtbij zie, is het moeilijk te zeggen.
Haar lange, tere snavel prikt ze keer op keer diep in de grond, op zoek naar emelten (larven van langpootmuggen) en regenwormen. Wanneer ze iets vindt, lijkt ze bijna tot aan haar voorhoofd in de grond te gaan. Al peurend in de grond, komt ze steeds wat dichterbij tot ze ons op amper 1 a 2 meter is genaderd. Alle tijd dus om flink wat foto's en filmpjes te maken. Uiteindelijk vermaken we ons wel 15 minuten met deze etende dame en laten we haar hierna rustig verder eten. Thuis zie ik dat op sommige foto's goed te zien is dat ze lekkere, dikke emelten te pakken had.
Wat is het toch jammer dat het in Nederland niet goed gaat met deze prachtige, oer-Hollandse weidevogel. Op de site van de vogelbescherming lees ik: "Waar het boerenbedrijf nog ruimte laat voor natuur, daar gedijt de grutto. Zo is hij de ambassadeur van agrarisch land waar productie en natuur in balans zijn. Nergens in Europa broeden zoveel grutto’s als in Nederland." Het meest ideaal zijn vochtige, kruidenrijke graslanden met een goed bodemleven en volop insecten aan de oppervlakte. Voor deze vochtige weilanden is een hoger waterpeil een vereiste. Daarnaast zijn late maaidata en kruidenrijke weilanden een must om jonge grutto’s kans te geven te overleven. Jij kunt ook iets doen om weidevogels zoals de grutto te helpen. Eet minder zuivelproducten of koop zuivelproducten die met respect voor natuur en weidevogels zijn geproduceerd. Hier vindt u een link met een zuivelwijzer: https://www.zuivelwijzer.nl/
