Dat ik op maandagochtend een rondje over de Regte Heide kan wandelen, is de laatste tijd nogal zeldzaam. Vaak moet ik al op tijd aan het werk. Vanochtend heb ik echter geluk. Dubbel geluk, want het weer zit ook behoorlijk mee. Rond de klok van 9, ga ik met Bolt richting de Regte Heide. Mijn plan is om vanaf de parkeerplaats aan de Nieuwkerksedijk de gele route weer eens te lopen. Terwijl ik richting vogelkijkhut Tapsmoer wandel, hoor ik in zowat elke boom een fitis of tjiftjaf zingen. Hier en daar hoor ik ook al boompiepers die uit het zuiden terug gekeerd zijn. Al die vogelgeluiden geven deze lente ochtend net dat beetje extra. Met de verrekijker speur ik nog even snel de bomen af waar de uilen afgelopen maanden hun roestplek hadden maar er is er echt geen een meer te zien.
Aangekomen in kijkhut Tapsmoer, open ik de luiken en tuur naar buiten. Na 10 minuutjes besef ik al dat er deze ochtend eigenlijk niet zo veel te zien is. Ik twijfel een beetje: nog even blijven en vertrouwen op een dosis geluk of doorlopen? Ik besluit de luiken dicht te doen en verder te wandelen. Nog geen 50 meter verder hoor ik echter twee staartmezen naar elkaar roepen dus ga ik in looppas snel terug naar de hut. Luiken open dan maar weer.
Al snel zijn de staartmezen ter plaatse. Met takjes, mosjes en veertjes vliegen ze af en aan. Een genot om naar te kijken. Meneer geelgors komt ook nog even een potje zingen vanuit een klein berkenboompje en aan de andere kant van het water zie ik twee reeën grazen. Na een minuut of 20 doe ik voor de tweede keer de luiken dicht en wandel weer naar buiten, de gele route op.
Een paar meter verder dan de vorige keer, hoor ik één van de staartmezen alarmerend in één van de berkenbomen langs het pad. Uit dezelfde boom vliegt een gaai weg, de staartmees roepend achterlatend. Partner staartmees is in geen velden of wegen te bekennen. Zo'n 5 a 10 minuten lang blijf ik wachten of de andere staartmees de roep van zijn of haar partner beantwoord, maar er gebeurt niets. Die gaai zal toch niet één van de staartmezen te pakken hebben gekregen? Op verschillende sites zoek ik naar het eetgedrag van de gaai. Eikels, insecten, besjes, zaden, eieren van vogels en jonge vogeltjes. Nergens lees ik dat ze volwassen vogeltjes actief vangen, maar zo'n staartmees is natuurlijk niet heel groot en die gaaien zijn mooi maar gemeen. De overgebleven staartmees vliegt al tjirpend richting kijkhut en vervolgens naar de plaats van hun nestje in aanbouw.
Voor de derde keer loop ik naar de kijkhut. De luiken doe ik maar weer open en nu hopen dat ik beide meesjes snel terug zie. Die gele route laat ik voor wat het is, daarvoor is nu al geen tijd meer. Wachtend op de staartmezen film ik met mijn camera meneer Geelgors nog eens. Die is weer in hetzelfde berkenboompje gaan zitten en zingt uit volle borst. Dat wordt een leuke inzending voor het onderdeel 'zelf geschoten' van het programma Vroege Vogels.
Doordat ik zo in beslag wordt genomen door het concert van de geelgors, heb ik niet in de gaten dat de reeën inmiddels door het water zijn gelopen en nu nog dichterbij de kijkhut aan het grazen zijn. Het zijn er drie. Vermoedelijk twee reegeiten en een al wat ouder jong. Tijdens het grazen, kijken ze af en toe alert om zich heen. Na ruim een half uur besluit ik om het wachten op de staartmezen voor gezien te houden en langzaam terug te lopen richting auto. Ik doe de luiken voor de derde keer vandaag dicht.
Op de terugweg krijg ik nog een kans om de veldleeuweriken vast te leggen en een buizerd die vlak bij de auto in een boom zit poseert ook geduldig. Wat een fijn begin van deze lente week. Alleen blijf ik mij nu wel afvragen wat het vervolg is van de staartmezen. Dus: ben je in de hut en zie je beiden staartmezen weer verder werken aan de bouw van hun liefdesnestje? Wil je dit dan aan mij laten weten?