Nu ik al de hele week thuis werk omdat ik, zoals elk jaar wel 1 a 2 keer gedurende enkele weken, een hoestje heb en Covid-19 nu ook Nederland is binnen geslopen, kan ik naast het werken aan administratieve zaken tussendoor ook even dit verhaaltje schrijven. Vorige week maakte ik op een van de weinige drogere dagen een wandeling. Zoals zo vaak, vertoefde ik op de Regte Heide. Omdat we in de natuur nu echt duidelijke tekenen van de lente zien, komt ook mijn macrolens meteen weer vaker uit mijn tas. Zo ook vandaag. Eerst verbaasde ik mij over een wel heel dappere dodo die gestaag door bleef hakken in de boomschors terwijl ik zowat recht onder hem stond met mijn 600mm lens. Met zijn donkere oogstreep en mooie, zalmroze buik was hij duidelijk op zoek naar iets lekker wat zich daar onder een laagje schors bevond. Er stond nog steeds een lekker windje, maar ook daar trok deze boomklever zich niks van aan. Je ziet op de foto de wind door zijn veren blazen.
Met de macrolens fotografeerde ik het haarmos dat nu overal op de heide rood kleurt. Op mijn terug weg liep ik door het pad met de meidoornstruiken die al behoorlijk in bloei staan. Terwijl de zon zich een beetje liet zien, kon ik de bloesem mooi vast leggen. Ik wens alle Brabanders die mij volgen een prettig, sociaal arm uiteinde van de week toe. Zorg goed voor jezelf.
