Deze ochtend ga ik op pad met een dame uit Poppel die ik ken van het fotograferen. Via de facebookpagina 'Fotomaatjes Brabant' worden nogal eens wandelafspraken gemaakt om met andere fotografie-gekken op pad te gaan. Deze ochtend besluiten we samen naar Landgoed de Utrecht te rijden. De meeste mensen kennen dit gebied bij Esbeek vooral van Herbergh In den Bockereyder met zijn heerlijke uitsmijters en van de Flaes die in strenge winters met de schaats te berijden is. Mijn wandelgenote weet te vertellen dat er na de Flaes, voorbij de uitkijktoren, nog een mooi ven ligt. Daar lopen we naar toe. Het is nog best vroeg, een uur of 8.45u, wanneer we bij dat ven aankomen. De zon begint dan net op te komen. Het is nog behoorlijk bewolkt maar aan de horizon is een klein beetje roze in de lucht te zien. Ik heb niet de goede lens op de camera's zitten om een landschapsfoto te maken. Lenzen wisselen wil je zo veel mogelijk voorkomen. Dan maar een paar kiekjes schieten met de Huwawei telefoon. Met best een prima resultaat al zeg ik het zelf. We lopen naar een bankje wat hogerop. Ik hoor winterkoninkjes hun alarmroep naar elkaar af steken. Op mijn telefoon speel ik het geluid van een winterkoninkje af. Binnen enkele seconden komt de eerste majesteit al kijken wie die indringer is. Bovenop een tak op de uitkijk inspecteert hij ons voorzichtig met zijn staart in de lucht. We nemen meteen onze kansen waar en leggen zijne hoogheid meerdere keren vast.
Wist je dat het winterkoninkje met zijn lengte van 10 cm en gewicht van 10 gram tot het kleinste en lichtste vogeltje van Europa behoort? Het is een compact, bruin gekleurd vogeltje, met donkere dwarsstrepen, een kort opgewipt staartje en een spits snaveltje dat iets naar beneden is gebogen. Hij beweegt zich hyperactief en zijn manier van bewegen op de grond doet dan ook denken aan een muis. Op de grond zoekt hij al scharrelend zijn kostje bij elkaar. Dat zijn o.a. insecten, insectenlarven, kleine wormen en spinnen. Ook struiken worden door het vogeltje actief afgezocht op voedsel.
Winterkoninkjes zijn standvogels, wat wil zeggen dat ze hier broeden en overwinteren. Hoewel de naam winterkoning suggereert dat ze tegen een stootje kunnen is dat niet het geval. Winters met langdurige vorst en een sneeuwdek decimeren de aantallen flink. In de winter worden onze vogels aangevuld met winterkoninkjes uit de meer noordoostelijk gelegen broedgebieden. De zang is bijna het hele jaar door te horen. Het is een gevarieerde, explosieve opeenvolging van rollende trillers. De roep is een smakkend tseck. Je staat te kijken van zoveel geluid uit zo’n klein vogeltje. Luister maar eens: https://www.vogelgeluid.nl/winterkoning/
Comments