Eindelijk kom ik even toe aan het uitzoeken van wat foto's. Ik liep een beetje achter. Vandaar dat ik jullie nu pas kan vertellen over mijn zoektocht naar de boomkikkertjes in de Brand.
Samen met Tonny en manlief, die bij gratie God ook met ons dames mee mocht, reden we naar de Schoorstraat in Udenhout.
We parkeerden daar tegenover Brasserie de Kat en liepen het natuurgebied in. Onderweg naar de boomkikkers werden we niet achtervolgt door jaloerse fotografen maar door zwermen muggen. Het gezoem rondom mijn oren was niet mis. Een spijtgevoel dat ik lange mouwen en een lange broek aan had gedaan, was dus zeker niet aanwezig. Al wapperend met onze handen om deze vervelende insecten weg te jaren, liepen we rechtstreeks naar de plek waar de kikkertjes het meest te vinden zijn. Daar begon onze zoektocht naar de kleine, groene wezentjes.
Drie jaar geleden moest ik in totaal drie keer aanleggen om boomkikkertjes te vinden. Tonny had zich dus voorgenomen om geen verwachtingen te hebben. We startten onze zoektocht op de plek waar ik de boomkikkertjes jaren geleden ontdekte. Elke tak speurden we langzaam af, struik voor struik. Nick zag een flink eind verderop een fotograaf die zijn telelens op de struiken had gericht. Hij wachtte niet af en ging meteen vragen wat deze goede man aan het fotograferen was. Mocht het een boomkikker zijn, dan hadden wij mooi geluk. Het bleek een vlindertje. Aangezien we
niet voor vlinders naar Udenhout waren gereden, zochten we verder. Minutieus bleven Tonny en ik alle bramenstruiken uitpluizen in de hoop een klein, felgroen hoopje te zien. Nick was inmiddels al aan de andere kant van het veld, hij zocht duidelijk iets minder minutieus dat wij. Dat precieze, uitgebreide speuren en zoeken leidde uiteindelijk toch echt tot resultaat want in een struik die Nick al had bezocht, vond ik heel laag bij de grond niet één maar twee boomkikkertjes. Helaas doken beiden al snel op de bodem onder de struiken. Geen foto's. Verder zoeken dan maar. Gelukkig vond ik 15 meter verder in een struik die ook al door Nick was bezocht een derde boomkikkertje. Deze bleef wel heel rustig zitten. Zowel Tonny als ik konden beiden de boomkikker uitgebreid fotograferen en hem daarna weer rustig verder laten opwarmen. Hopelijk voor dit mooie, groene exemplaar, ging de zon later nog schijnen zodat hij nog hoger kon klimmen om op te warmen.
Drie muggenbulten rijker dronk Tonny met ons nog een kop thee bij Brasserie de Kat, waarna we haar blij, moe en voldaan weer thuis afzetten.
