Ik ben met mijn gezin op een camping in de Puy de Dome in Frankrijk. Hier blijven we 2 nachten alvorens we door rijden naar de 2e camping in Spanje. Het is hier frisjes en overwegend bewolkt met net zoveel minuten zon als motregen. De dag na de eerste nacht in onze nieuwe vouwwagen, valt pas echt goed op hoe de Fransen om gaan met de Covid-19 regels en dan met name het gedrag met de mondkapjes. In Frankrijk moet je die op in alle openbare ruimtes dus bijvoorbeeld ook in de supermarkt en de sanitaire ruimtes op de camping.
Van binnen lach ik mij af en toe een breuk als ik iedereen gade sla met hun mondkapjes. De deur van de eerste wc in het sanitairblok is 5 stappen verwijderd van de ingang. Dat betekent dat je met mondkapje in je hand naar het sanitairblok loopt, deze bij de ingang op zet, 5 meter loopt, op de wc dat ding weer af doet. Waar mensen het tijdens hun kleine of grote boodschap laten, wil ik niet eens weten. Uit de wc komend zie je mensen hun mondkapje weer opzetten, naar buiten lopen om het daar meteen weer af te doen. Onze vouwwagen staat schuin tegenover het sanitairblok. Ik zie mensen naar buiten komen met een mondkapje onder hun oksel, bungelend aan één oor, half in - half uit de broekzak. Wanneer je er over nadenkt is het hilarisch. Er zijn Fransen die geen moeite nemen om er een op te zetten en er zijn er die het tot hun tent ophouden. Een enkeling loopt met het T-shirt opgetrokken over hun gezicht naar de wc. Wanneer ik genoeg heb van het observeren, besluit ik om met Nick een wandeling in de buurt van de camping te maken. We lopen een mooie route naar een schitterend uitzichtpunt. Onderweg passeren we Franse weilanden vol veldbloemen, afgebakend met struiken en boompjes. Perfect voor de grauwe klauwieren, die ik op de Regte Heide niet dicht genoeg naar mijn zin op de foto krijg. Terug bij de tent, blijft Nick bij onze puber en ik ga met mijn fotocamera terug. Anderhalf uur lang breng ik nog door bij de grauwe klauwieren en tussen de zwarte roodstaarten en putters. Af en toe zweven rode wouwen boven mij in de lucht en in de verte hoor ik een raaf roepen. Ik zie hem zitten boven in een boom, te ver om vast te leggen.
Met één grauwe klauwier en één zwarte roodstaart lukt dat wel erg goed. Na het avondeten zie we de lucht langzaam kleuren door de ondergaande zon. Gauw nog even terug naar het mooie uitzichtpunt. Een mooie einde van deze dag.
Morgen pakken we de hele handel weer in en rijden naar Spanje.
