Afgelopen dagen zag ik op Instagram steeds meer foto's verschijnen van bosanemoontjes. Ik was verrast. Dit is een bloem die normaal pas begint te bloeien in april. Meteen begon het te kriebelen binnen in mij. Ieder jaar ga ik namelijk wel ergens deze prachtige bosanemonen opzoeken met mijn Sigma macro lens. Deze donderdagochtend besloot ik om die reden al vroeg richting natuurgebied De Brand in Udenhout te rijden. De zon is op dat tijdstip nog niet te fel. Persoonlijk houd ik wel van een lekker warm, fel zonnetje, maar om deze witte bloemen met hun dunne blaadjes te fotograferen en geen felverlichte foto's te krijgen, ga je beter wat eerder op pad. Het licht van de zon is dan nog mooi zacht. Na een koude nacht als deze is het ook niet best om te vroeg op pad te gaan, want dan zijn de anemoontjes nog gesloten. De bosanemoon groeit vaak op lemige, kleiige of sterk humeuze bosbodems met in het winterhalfjaar hoge grondwaterstanden. De overblijvende plant met ondiepe wortelstokken groeit vooral in loofbos, maar wordt ook wel gevonden in houtwallen, bermen, kanaaloevers, slootkanten, langs beken en soms in hooilanden. Laat dit nu in De Brand in Udenhout allemaal aanwezig zijn. Twee jaar geleden maakte ik de fout om met mijn wandelschoenen het gebied in te gaan. Slechte keuze, zo bleek. Wil je droge voeten houden, dan heb je hier echt je laarzen nodig.
Om 8.00u precies parkeer ik mijn auto op het parkeerplaatsje bij het kapelletje aan de Schoorstraat. Op het grasveld voor de kapel, aan de rand van de sloot, zie ik al bosanemonen in bloei. Hier schijnt nu de zon nog niet waardoor ze allemaal hun bloemblaadjes nog gesloten houden. Eerst opwarmen. Vanaf hier loop ik zo De Brand in. Ik had verwacht geen mens tegen te komen op dit tijdstip, maar na 100 meter passeer ik al een dame die haar hond uitlaat. Na het passeren van een houten paal/slagboom word ik vrolijk begroet door twee staartmeesjes. Meteen slaat de twijfel toe, haal ik mijn andere camera met telelens ook uit de tas of ga ik alleen voor de anemoontjes? Om mij over te halen, gaat de staartmees nog een paar takken lager in de zon zitten poseren. Ik reageer meteen en maak toch ook maar een paar foto's van dit schattige vogeltje.
Op naar de bosanemonen. De eerste mooie exemplaren staan daar waar ik verwelkomt werd door de staartmees. Toch maak ik hier maar een paar foto's. Snel verder. Op naar het epicentrum van de bosanemonen. Om daar te komen, moet ik eerst nog twee slootjes over. Over de eerste ligt een houten bruggetje van wat planken. Over de tweede een bruggetje van beton. Deze tweede ligt nog flink onder water maar dat is voor mij geen probleem want zoals jullie lazen, heb ik laarzen aan. Ik houd Bordercollie Bolt goed kort en laat hem achter mij aan lopen. Na twee stappen hoor ik een flinke plons! Bolt had blijkbaar niet in de gaten dat we over een bruggetje liepen. Zielig, want deze heer houdt niet van nattigheid. Super snel springt hij op de kant en schut zicht flink uit zodat ook bij mij de slootspetters mij om de oren vliegen. Arm beest.
Terwijl om mij heen roodborstjes zingen, spechten roffelen en hommels zoemen, ben ik ruim een uur bezig met fotograferen van de mooiste bosanemonen. Het lijkt wel of er elk jaar meer bloeien. Mijn broek heeft inmiddels op elke knie twee flinke, natte plekken vol zand en gras. Helaas moet ik op tijd stoppen omdat ik om 11.00u thuis een belafspraak voor het werk heb. Dit is voor mij een plek om totaal de tijd te vergeten en maar door te blijven gaan met fotograferen. Het kost enige moeite om Bolt terug over het betonnen bruggetje te loodsen. De plons heeft hem duidelijk wat schrik bezorgt. Bij de auto besef ik: voor vandaag heb ik mijn sessie mindfulness weer gehad.
Comments