Het is zaterdagochtend en omdat er een mooie zonsopkomst wordt voorspeld, heb ik weer eens besloten om vroeg de wekker te zetten. Ruim een half uur voor zonsopkomst (6.15u) word ik door Nick afgezet bij het Riels Hoefke. Onderweg zie ik al dat er boven het Riels laag een heerlijke laag mist hangt. Het belooft dus echt een geweldig mooie dag te worden. Vanuit het Hoefke loop ik uiteraard eerst richting grafheuvels. Daar aangekomen zie ik dat ik niet de enige ben. Bovenop een van de grafheuvels lijkt een stelletje te zitten. Gaan ook zij romantisch genieten van de zonsopkomst? Wanneer ik dichterbij kom, zie ik dat er maar een persoon zit. Naast hem (ik ga er dan blijkbaar al automatisch vanuit dat het een man is) staan twee tassen en een statief met een kleine foto- of filmcamera erop. Inmiddels zijn meer mensen aan komen lopen om te genieten van deze sublieme ochtend. Iemand heeft na het maken van wat foto's plaats genomen op het bankje en een vader komt aanlopen met twee dochters. Rechts van mij staan, wat verderop, ook twee dames te fotograferen.
Voor mij zie ik de drie grafheuvels met daarachter de uitgestrekte heide. Een dikke laag mist ligt als een deken op de heide. De lucht is blauw aan het worden. Boven de bomen in de verte kleurt de zon deze lucht, de sluierbewolking en de vliegtuigstrepen roze, oranje en geel. Overal om mij heen hoor ik vogels en spechtengeroffel. Vooral de boomleeuweriken en veldleeuweriken beginnen nu al hun stinkende best te doen en stijgen op, zo de koude lucht in, alsof ze gaan kijken of de zon al op komt.
Voor de grafheuvels langs loopt een dame met rugzak. Ze stopt ter hoogte van de grafheuvel waar dan nog steeds de man op staat. Ze lijkt te twijfelen of zij er iets van zal gaan zeggen, maar loopt dan verder. Zelf twijfel ik ook. Ik sta behoorlijk ver van die grafheuvel af. Kijkend door mijn camera besef ik ook dat zijn silhouet mijn plaatje ook net wat speciaals qua sfeer kan geven. Ik besluit wat foto's te nemen. De man op de grafheuvel gaat nu zijn spullen inpakken. De zon komt langzaam al boven de bomen uit. Voor mij dus ook tijd om aan mijn route te beginnen, wil ik nog kans hebben op reeën en mistige plaatjes. Wat verderop herken ik in een van de wandelende en genietende personen een dame die ook vaak te vinden is op de Facebookpagina van de Regte Heide liefhebbers. Samen met haar vervolg ik mijn route. Onderweg genieten we van de zonneharpen die door de bomen heen hun licht op het pad en op de heide schijnen. Even voorbij het houten vlonder pad op Landgoed De Hoevens, zien we in de verte een sprong reeën. Het is een prachtig tafereel. Daar waar de bomen over gaan in de weilanden van het Riels Laag lopen de reeën te grazen in de mist en in het eerste zonlicht.
Terug bij het Hoefke bedanken de dame en ik elkaar voor het gezellige gesprek en de mooie wandeling. Zij stapt in haar auto en ik loop met hond Bolt terug richting grafheuvels, op zoek naar de groene spechten. Zoals eigenlijk wel te voorspellen is, hoor ik de groene spechten wel, maar zie ik ze niet. Ik besluit te wachten en een mooi plaatsje te zoeken bij het veldje waar ze steeds worden gezien. Pas na ongeveer 30 minuten hoor ik het geluid steeds dichterbij komen. Wellicht willen ze mij van dichtbij uitlachen. Plots landt de dame groene specht in het veldje, helemaal achterin. Jammer genoeg te ver weg om een fatsoenlijke foto te kunnen nemen maar met de verrekijker kan ik toch even van deze dame genieten.
Verderop op de Aesvoortsedijk neem ik nog even ruim de tijd om wat te spelen met mijn nieuwe Laowa Ultra macro lens. De accu van mijn camera is te ver leeg om te fotograferen met live view. Op mijn knieën dus. Niemand te zien, dus in alle rust fotografeer ik de roodgekleurde mossen. Pas wanneer ik op sta, zie ik achter mij een dame aan komen lopen. "Ik ben blij dat ik zie dat je op staat en aan het fotograferen was. Vanuit de verte dacht ik even dat ik iemand moest gaan reanimeren.", zegt ze lachend. Bijna aan het einde van mijn route leg ik nog de bloesem van de meidoorn vast. Bijna overal staat deze nog in knop. Een klein struikje in de zon loopt echter voor en heeft zijn bloemetjes al in bloei. Om 10.30u kom ik moe maar voldaan thuis aan. Wat een heerlijke ochtend. Ik kan er dit weekend weer tegen. Het is wel een heel fotoalbum geworden. Welke foto is jouw favoriet?
Comments