Dinsdag 19 mei. Weinig tijd voor een lange wandeling. Dan rijd ik meestal naar de Vloeidijk voor een kort rondje bij de Nieuwe Leij. Voor het eerst in lange tijd twijfel ik zelfs weer eens of ik wel die zware rugzak met fotoapparatuur mee moet nemen. Lang duurt dat twijfelen niet. Ik besluit om maar niet eigenwijs te zijn. Een goed besluit want ook tijdens dit korte rondje zijn er mogelijkheden om het saldo van mijn roodborsttapuiten-rekening nog eens omhoog te schroeven. Als kers op de taart zie ik tijdens dit kleine rondje een koppel patrijzen op een akker. Die zag je hier jaren eerder best vaak. De laatste jaren kwam ik echter nog zelden patrijzen tegen. Ik zit op mijn knieën op de weg te wachten tot ze langzaam dichterbij komen. Bolt is gaan liggen, zoals wel vaker als hij vindt dat het langer duurt. Langzaam komt het koppeltje patrijzen inderdaad dichterbij. Het is een grappig gezicht: het is een akker ingezaaid met aardappels wat betekent dat er rijen zijn met lange bergen en geulen over de hele lengte van de akker, zoals bij een aspergeveld, maar dan minder hoog. Soms staan de patrijzen even op een heuveltje maar wanneer ze verder lopen in mijn richting zie ik ze helemaal verdwijnen in de geulen. Heel af en toe steken dan nog net hun koppies er boven uit. Ik ben nog niet echt tevreden, hoop dat ze nog wat verder durven te komen.
Plots vliegt man patrijs met veel kabaal naar de andere kant van de akker. Een indringer wordt fanatiek verjaagd. Dame patrijs is er niet van onder de indruk en komt ondertussen nog veel verder mijn kant op. Ik maak een paar mooie foto's nu ze in de schaduw loopt. Dat ziet er vast beter uit dan in de felle zon. Wanneer Bolt in het veld een haas spot, moet ik mijn fotosessie staken en lig binnen twee tellen achterover op het asfalt, met Bolt strak aan de riem, klaar om de haas op te jagen, een brok alertheid.
Terwijl ik dit verhaal schrijf en op de website van de vogelbescherming zie dat de patrijs op de rode lijst staat, maak ik mij meteen zorgen. Twee maanden geleden was deze aardappelakker namelijk nog een oranje glyfosaatakker. Glyfosaat is een herbicide, een onkruidbestrijdingsmiddel van Monsanto, dat het werkzame bestanddeel van Roundup is, maar nu het patent van Roundup is afgelopen, wordt het heel goedkoop nagemaakt, vooral in China. Glyfosaat is absoluut dodelijk voor bacteriën, schimmels, wormen, aaltjes, insecten en andere organismen op en rond de bodem. Het doodt de darmflora, zodat een heleboel voor vitaliteit en gezondheid noodzakelijke enzymen en andere voedingsstoffen voor dier en mens niet meer worden aangemaakt. 1.De glyfosaat en AMPA die via de mest op het land komen doden daar de noodzakelijke bodembiologie. 2. Bodemmicrobiologie vertoont veel overeenkomsten met de microbiologie in de ingewanden van dier en mens. 3. Het legt alle mineralen permanent vast en blokkeert de opname in de stofwisseling van mens en dier. Gevolg: Autisme, Alzheimer, Parkinson, ADHD, ALS, hart en vaatziekten, kanker, depressie, auto immuunziekten. 4. Bij melkvee / runderen krijg je chronisch botulisme. Onder slachtvee krijg je het niet omdat ze te kort leven. Bij slachtvee veel misgeboorten, ingewandsstoornissen, afwijkingen op de lever e.d. 5. Glyfosaat en AMPA zit ook in het vlees en de melk.
Wanneer je dit zo leest, is het niet moeilijk te bedenken dat dit ook schadelijk is voor andere dieren en zelfs voor de mens. Veel gemeentes verbieden inmiddels het gebruik van Glyfosaat. In 2022 moet in Europa opnieuw worden beoordeeld of het nog gebruikt mag worden. Helaas is dit in gemeente Goirle nog niet het geval. Meerdere malen heb ik al foto's genomen en verstuurd naar de gemeente Goirle van glyfosaatvelden die in Goirle recht tegen natuurgebieden aanliggen. Afgelopen keer kreeg ik keurig antwoord dat ze zich er over gaan buigen. Ik ben benieuwd. Voor de patrijs kan het in ieder geval niet goed zijn.
Comments