Plan Tureluur

Eindelijk is daar een heerlijk rustige, afspraakloze zondag. Tijd om mijn foto's van afgelopen weken bij te werken. Een hele tijd geleden trakteerde ik jullie op foto's van de foeragerende grutto die ik nam tijdens mijn weekje in zeeland. Dat was al begin mei. Uiteraard zagen we daar niet alleen een grutto. Mei in Zeeland is garantie voor veel vogels. De meeste zijn na een lange trektocht terug gekomen uit het verre zuiden om hier te broeden aan onze prachtige Hollandse kust.

Zelfs op het drukke strand van Renesse zijn verschillende vogels te zien. Scholeksters zoeken hier bij eb tussen de stenen piertjes naar voedsel. Heel soms heb je geluk en vind je tussen de scholeksters een groepje steenlopertjes. Boven de golven vliegen visdiefjes en grote sternen. Regelmatig nemen ze een duik naar beneden in de hoop een visje te vangen.

Mijn bezoek met Nick aan Plan Tureluur smaakt naar meer. De één na laatste dag in Zeeland besluit ik dan ook om in de late namiddag alleen terug te gaan. Tussen 1991 en 2014 is aan de zuidkust van Schouwen Duiveland Plan Tureluur aangelegd. Om dit natuurgebied te doen ontstaan, werd meer dan 1000 hectare landbouwgrond teruggegeven aan de natuur. Als symbool voor dit plan werd de tureluur gekozen, omdat een groot deel van het jaar in en rond de Oosterschelde de roep (tjululuu) van deze snipachtige te horen is. Van boeren werd grond gekocht voor de aanleg van het natuurgebied, waarna de vruchtbare teeltlaag werd verwijderd en laagtes, waterpartijen en krekenlopen werden aangelegd. Deze laagtes en krekenlopen heten Flauwers- en Weversinlaag. Plan Tureluur is zeer aantrekkelijk voor vogelliefhebbers en vogelfotografen vanwege de grote diversiteit aan soorten. Zo broedt onder anderen de lepelaar in het natuurgebied en is het gebied voor de kluut en de strandplevier het belangrijkste broedgebied van Nederland.

Wanneer ik vanaf een parkeerplaats richting de Flauwersinlaag wandel, zie ik in de verte een hele kudde schapen met lammetjes aan komen draven over de dijk met het fietspad. Het is een ontzettend koddig gezicht om de jonge lammetjes op snelheid mijn kant op te zien huppelen. Ik besluit om op mijn knieën te gaan zitten om ze goed te kunnen fotograferen. Dat levert schattige beelden op. De ondergaande zon zorgt voor een mooi, zacht licht dat schijnt over de kreken beneden aan de dijk. Lepelaars foerageren daar in de verte en een zwaan slaat koninklijk zijn vleugels uit. Bovenop een struik zit een mooie kneu te zingen en een vlucht lepelaars vliegt sierlijk in formatie, recht boven mijn hoofd. Op de terugweg zie ik een graspieper boven op een paaltje zitten roepen. Ik kan behoorlijk dichtbij komen, de pieper blijft rustig op het paaltje zitten, met wat lekkers in zijn snavel. De op dit eiland altijd aanwezige wind, blaast zo nu en dan zijn verenpak in de war. De pieper maalt er niet om. De zon schijnt mooi op zijn verenkleed. Bijna aangekomen bij de auto, zie ik in verte een grote roofvogel met langzame vleugelslagen mijn kant op komen. Het is op grote hoogte, maar zijn postuur en vleugelslag verraadt dat dit niet anders dan een visarend kan zijn. Ik maak flink wat foto's, maar meer dan bewijsplaatjes voor Nick zijn het niet. Op deze wandeling van nog geen 30 minuten, is al zo ontzettend veel te zien. Het liefst blijf ik hier tot de zon ondergaat. Maar een appje van mijn medevakantiegangers zorgt ervoor dat ik toch maar terug ga naar de auto: een heerlijke BBQ wacht.