Het is dinsdagochtend. Mijn vrije dag. Het ziet er buiten veel belovend uit: een dikke laag mist hangt in de straten. Helaas heb ik in de vroege ochtend een kennismakingsgesprek gepland met onze nieuwe leidinggevende op het werk. Onderweg naar Tilburg Noord hoop ik vurig dat de zon pas gaat doorbreken wanneer ik terug ben, zodat ik snel nog naar de Regte Heide kan. Om 9.45u ben ik al weer op de terugweg, onderweg zie ik het zonnetje al pogingen doen om door de mist heen te prikken. Thuis laad ik snel Bolt en mijn cameratas in de auto en rijd meteen weer door naar de Regte Heide. De zon doet inmiddels al voorzichtig zijn best. De mist is al bijna opgetrokken. Gelukkig is er nog wel wat rijp op gras, hei en takken te vinden. Met de macrolens zoek ik driftig naar mooie beelden. Die zijn er genoeg. Het scherp in beeld krijgen, is een uitdaging door de wind die wat op komt zetten.
Wanneer de zon zorgt voor druppels in plaats van rijp, zet ik mijn wandeling voort met de telelens in mijn handen. De zon zorgt voor een lente gevoel. Niet alleen bij mij, ook de vogels beginnen te zingen. Een roodborstje zit door de kou nog lekker bol in zijn veren. Mooi vrij op een tak. In de verte hoor ik voortdurend een zwarte specht roepen en zelfs een grote lijster zingt vanaf de top van een boom.
Bij Landgoed de Hoevens hoor ik twee winterkoninkjes alarm slaan. Ik zoek in het struikgewas en zie al snel één exemplaar bovenop een takje zitten. Precies in het licht van de ochtendzon. Snel op mijn knieën zodat ik deze op ooghoogte kan vastleggen. Boven mij hoor ik dan al het 'gemiauw' van meerdere buizerds in de lucht. Bij het Hoefke aangekomen, zie ik minimaal twee exemplaren door de lucht zweven. In de verte zit een buizerd op een tak. Een beetje ver weg maar door mijn telelens op een paaltjes te leggen, kan ik hem misschien toch goed scherp fotograferen en thuis de foto uitsnijden. Vlak bij de boerderij van Brabants Landschap liggen in de wei hele hopen stro en gras. Blijbaar gevuld met eetbaar eten voor pimpelmezen, want het stikt ervan. Eerst vliegen ze verschrikt de bramenstruiken in wanneer ik langs wandel. Als ik mij echter geduldig opstel achter een dikke boom, vliegen ze al snel weer terug richting de bergen maaiafval.
Eigenlijk ben ik hier op zoek naar de groene specht die in deze weilanden nogal eens foeragerend wordt gespot. Deze ochtend is hij echter niet te zien. Wel zit er op een paal van de afrastering van de paardenwei bij de boerderij nog een buizerd. In afwachting van een maaltje tuurt ook deze buizerd naar de weilanden voor hem. Hij of zij laat zich uitgebreid fotograferen. Soms kijkt hij in de lucht, op zoek naar zijn roepende soortgenoten. Nog nooit heb ik een buizerd zo goed kunnen fotograferen, normaal gesproken zijn ze te schuw.
Ik was dan wel te laat voor de mist en opkomende zon, maar gelukkig op tijd voor al het andere moois.