Soms is er weinig tijd om te wandelen met camera en hond. Zo ook gisteren. Eerst op pad om even een verrassingspakketje en een bezoekje op afstand te brengen aan mijn ouders in Loon op Zand. Meteen erna wilden we wat materiaal ophalen bij een bedrijf in natuursteen in De Moer. We besloten om onze Bordercollie meteen maar mee te nemen voor een wandeling in Huis ter Heide. Zo konden we mooi alles combineren.
Zodra we vanuit de Middelstraat door de weilanden richting natuurgebied liepen, hoorden we het riedeltje van de putter al. https://www.vogelgeluid.nl/putter/ De putter of distelvink is een opvallend gekleurde vogel met een rood gezicht en een verder zwart met witte kop. Zijn snavel is spits-driehoekig (zaden- en insecteneter). De vleugels zijn zwart met een brede gele vleugelstreep, die in vlucht duidelijk opvalt. De stuit is wit en de staart is zwart met witte vlekken. Bovendelen zijn verder bruin en de onderdelen licht tot wit. Putters houden van drogere, schrale plekken. Spoortaluds, overhoekjes van industrieterreinen en andere plekken met een droge ruige plantengroei zijn plekken waar putters te vinden zijn. De vogels zoeken op dit soort plekken graag naar plantenzaden. Putters eten voornamelijk rijpe en onrijpe zaden van planten als distels, teunisbloemen, zonnebloemen en paardenbloemen. In de winter eten ze ook veel zaad van els en lariks. Daarnaast lusten ze ook insecten en bezoeken ze af en toe voedertafels. Jonge putters krijgen vooral insecten van hun ouders, omdat deze de voor de groei noodzakelijke eiwitten bevatten. Door de wind was het wat moeilijk om te bepalen waar het melodieuze gezang vandaan kwam. Na even speuren zagen we een putter op het prikkeldraad langs het pad zitten. Onze gewoonte is dan dat ik met camera vooruit loop, stap voor stap en dat Nick geduldig met hond wacht, soms onderwijl turend door de verrekijker. Wanneer je stap voor stap langzaam steeds een stukje vooruit loopt, met de camera al zo hoog mogelijk om zo geen onverwachte beweging te hoeven maken, heb je de meeste kans dat de vogel blijft zitten. Zo ook deze putter. Ik hoorde er nog veel meer, maar zag ze niet. De eerste die ik fotografeerde was een klein beetje valer van kleur, vooral minder geel, duidelijk een dame. Eenmaal dichterbij, zag ik twee paaltjes verder wel een feller gekleurde heer zitten. Weer stapje voor stapje verder dan maar. Zoals jullie kunnen zien, is het aardig gelukt.
