Al jaren neem ik mij voor om in de lente klaprozen te gaan fotograferen. Al jaren komt het er niet van. Wanneer ik op de Regte Heide loop, denk ik er niet altijd aan. Soms denk ik er wel aan, maar op een moment dat ik totaal niet in de buurt loop van de klaprozen. Zo gaat het fotograferen van klaprozen al jaren aan mij voorbij.
Dit jaar word ik echter getipt door een dorpsgenote die altijd trouw reageert met complimenten op mijn verhalen en foto's. Zij laat mij weten dat er in Biest Houtakker een paar prachtige velden vol klaprozen en andere bloemen staan. Even lijkt het ook dit jaar te gaan zoals andere jaren. Net in de weken dat ik de tip krijg, lukt het me niet om die richting op te gaan. Maar dit weekend kreeg ik het dan toch voor elkaar om met manlief en hond op pad te gaan richting Biest Houtakker. Na onze wandeling reden we langs de bloemenvelden. Wat een kleurenexplosie. De zon scheen eigenlijk al te fel maar hier ging ik echt niet voorbij rijden.
De papaver of klaproos die in Nederland groeit, komt vooral voor op droge zanderige grond die kort geleden omgewoeld is, zoals op spoordijken of op opgespoten zandvlaktes. De zaden van de klaproos behouden onder de grond erg lang hun kiemkracht en ontkiemen als ze, soms na jaren, weer aan de oppervlakte komen. De klaproos is dan ook een echte pioniersplant. De voorbije zomers waren zeer warm, waardoor alle andere meerjarige planten in de bermen zijn afgestorven door de droogte. Die vrijgekomen ruimte heeft de klaproos duidelijk ingenomen waardoor er dit jaar extra veel klaprozen te zien zijn in weilanden en in bermen langs de weg.
Klaproos heeft geen nectarklieren, maar levert hoogwaardig stuifmeel voor bijvoorbeeld de honingbijen. De kenmerkende kleur van de klaproos is rood. Aan de voet van de kroonbladeren wordt een zwart deel zichtbaar. De vier bladeren van de bloem zijn groter dan we gewend zijn van bloemen, waardoor ze elkaar voor een groot deel overlappen. De bloem heeft op zowel de stengels als bladeren haren. Wat veel mensen niet weten is dat alle delen van de klaproos inclusief het melksap giftig zijn voor mens en dier.
In Europa, met name in Engeland, staat de klaproos symbool voor troost, maar ook voor de dodenherdenking. De klaproos dankt deze symboliek aan de slagvelden in Noord-Frankrijk die na de Eerste Wereldoorlog rood kleurden van de klaprozen. In november dragen veel Britten een speld van een kleine klaproos op hun kleding. Met het dragen van zo'n ‘poppy’, ofwel klaproos, herdenken Britten de slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog, maar ook van alle conflicten sinds die tijd. Dankzij haar bloedrode blaadjes en zwarte kruisvormige binnenste is zij een toepasselijk symbool voor alle gesneuvelde soldaten.
De velden in Biest Houtakker hadden niet alleen op mij een flinke aantrekkingskracht. Tijdens het fotograferen zag ik wandelaars, fietsers en wielrenners stoppen om foto's te maken en te genieten van de kleurenexplosie. Ik laat mijn blik nog eens over de velden met bloemen gaan. Rood voert de boventoon. Hoe mooi is die rode symboliek van de klaproos. Ik staar over de velden en denk aan alle slachtoffers van deze pandemie, aan alle mensen die er nog iedere dag last van ondervinden, op wat voor manier dan ook. Medisch of omdat hun inkomen lijdt onder de maatregelen. Plots denk ik aan Peter R. de Vries en zijn familie, een slachtoffer van een heel ander conflict, knokkend voor zijn leven alsof hij een soldaat is.
Dan denk ik aan de symboliek van de klaproos.
Troost.
