Om 7.30u staat Carla uit Poppel voor mijn deur. Samen rijden we deze ochtend naar Mierlo. We gaan hier ergens op een bosterrein in een privé fotohut zitten. De eigenaar zit vandaag in onze fotohut De Mast. Zo kunnen we elkaars setting en hut bekijken en wellicht ideeën opdoen. Er zijn veel overeenkomsten maar ook veel verschillen. In de hut in Poppel fotografeer je vanuit een open luik. Carla en ik ervaren vandaag voor het eerst hoe het is om door (spiegel)glas te kijken en via een klein luikje er onder te fotograferen. Terwijl Carla bij de plaatselijke Aldi nog even appelflappen gaat halen voor bij de thermoskan thee, installeer ik me vast. In deze hut staan twee schommelkoppen. Ik heb er nog nooit een gebruikt, maar binnen een minuut heb ik mijn Nikon met telelens er in geschoven en maak ik de eerste foto's. Het is dan nog donker buiten door de grijze lucht en de motregen. Het is rustig bij de hut. Ik besluit om wat voer neer te leggen en de setting eens van buitenaf te bekijken. De waterplaats ligt hier niet ingegraven in de grond maar is gemaakt op 3 aan elkaar gezette pingpongtafels. Een lumineus idee. Hierdoor hoeft de fotohut niet ingegraven te worden en fotografeer je de vogels toch op ooghoogte. Deze hut wordt niet verhuurd, is enkel voor privé gebruik. Wanneer Carla terug is en we nog wat gedroogde meelwormen en halve walnoten hebben geplaatst, duurt het niet lang voor de eerste koolmezen zich laten zien. Net als bij Fotohut De Mast zijn de koolmezen, vinken en boomklevers ook hier de meest geziene gasten. Verder komt er af en toe een echtpaar merel kijken, badderen en eten en komt er regelmatig een jonge roodborst. Wat later verschijnen er ook af en toe twee eekhoorns. De ene overduidelijk een wat kleiner en magerder mannetje, de andere nog duidelijker een vrouw met zogende kindjes. Ze vinden de ene noot na de andere, die ze vervolgens vlug ergens in het bos gaan verstoppen. Na de appelflappen horen we boven ons het geluid van een sperwer. Jammer genoeg blijft het bij het geluid. Hij laat zich niet zien. Het tweede geluid wat we niet thuis kunnen brengen, toont zich wel aan ons. Prompt verschijnt er een ijsvogel ten tonele. Nu ik hem zie, herken ik meteen het geluid weer. Blijkbaar verblijven er al 5 minuten twee ijsvogels rondom de hut. Op zoek naar een vakantieverblijf? Dan zal deze vijver niet zo bevallen. Te ondiep voor een ijsvogel èn zonder eten. Hij blijft even zitten op een tak schuin boven de hut. Eigenlijk net buiten bereik van onze lenzen. Dus snel van de schommelkop af halen en plaatjes schieten. Later hebben we nog meer mazzel: een paar seconden neemt hij plaats op prachtige, met mos begroeide tak boven de vijver. Hij poseert geduldig voor ons en vliegt dan in de vlierstruik achter de setting. Daar voegt mevrouw ijsvogel zich bij hem. Even checken ze nog de boel om vervolgens samen weg te vliegen. Dit is de 2e keer dat ik met Carla een hut bezoek (buiten fotohut De Mast) en de 2e keer dat we een ijsvogel kado krijgen. Tegen 14.00u besluiten we om nog een half uurtje te zitten en dan richting huis te rijden. Tijd dus voor ons nagerecht: de winterkoning. Al de hele dag met zijn alarmroep rondom te hut te horen maar pas nu besluit hij zich snel nog even te laten zien. Wat is hij snel. Maar het lukt om hem vast te leggen! Vol met ideeën rijden we terug naar Goirle/Poppel. Ik heb me goed vermaakt!
