Stel het leven niet uit tot later! (Een ode aan opa Piet)
Wat een heerlijke valkuil: onze dromen uitstellen tot later. We zijn er met zijn allen behoorlijk goed in geworden. Werken, boodschappen doen, klussen in huis, het huishouden, onze kinderen opvoeden, mantelzorgen voor familie. Nog net even dat ene project afmaken, een nieuwe keuken of badkamer. Een groter huis, een nieuwe auto. Voor we het weten, doen we automatisch mee aan de ‘ratrace’ van het leven.
Zou ook mijn schoonouders. Dromend van hun pensioen en het kopen van een campertje om te gaan reizen, werkten ze zich door het leven heen. Niet dat ik vermoed dat ze niet gelukkig waren. Ze genoten zeker en waren gelukkig met de eenvoudige dingen in hun leven. Helaas hebben ze beiden hun zo gedroomde pensioen en camper nooit mee mogen maken. Hun dromen bleven zo altijd om de hoek liggen. Een wijze levensles voor ons.
Niet uitstellen tot later, want straks is later nu. Zo rijden we dit jaar dan voor het eerst met een (gehuurde camper) door Duitsland en Oostenrijk met uitzicht op de prachtige Alpen. In gedachten natuurlijk even bij opa Piet en zijn droom. We genieten onderweg al van de reis, overnachten zonder stroom op de laatst beschikbare plek van een Duitse camping. Op schnitzel en friet hebben we nog nooit zo lang moeten wachten. Het terras van de camping zit bomvol, de keuken is maar klein. Mensen om ons heen mopperen over de wachttijd. Omdat wij dit al snel in de gaten hebben, stellen we onze verwachtingen bij en genieten van het Duitse weizen biertje en de salade die we al wel krijgen. We slapen heerlijk, ontbijten in de camper onze meegebrachte broodjes en rijden al vroeg door naar de Italiaanse bergen.
De camping in Italië ligt prachtig tussen de bergen in, aan een stromend riviertje. Een bevriend gezin huurt een huisje op de camping. De volgende ochtend wandelen we richting het café in het dorp voor een Italiaanse cappuccino tussen de oudere, lokale bevolking. Kranten, sigaretten en loterij loten worden veelvuldig aangeschaft. We lopen verder over het pad langs de rivier. Ik spot er een gehavende waterspreeuw, verschillende gele kwikstaarten en vele, fladderende keizersmantels op de bloemen. Mijn geluk kan dan al niet meer op. In een park is een mooi terras in de schaduw. Nog een cappuccino dan maar. We lopen een flinke route naar het volgende dorp en weer terug naar het terras in het park voor een biertje en huisgemaakte Hugo. In de avond koken we samen pasta, de pubers koken in de camper, wij volwassen een heerlijke andere pasta. Wijntje erbij, bijkletsen met uitzicht op de bergen tot het donker wordt en alle lichtjes bij de tenten en caravans weer aangaan. Links van ons speelt een camping gast liedjes op zijn gitaar. Zijn hele gezelschap zingt mee. Zo geniet ik al de hele dag van alle momenten.
Leef het leven en je dromen nu, want als je het gevoel hebt dat die dromen en het geluk altijd net om de hoek liggen, dan zal het daar altijd blijven liggen. Pas als je stilstaat om NU, dit moment, volledig te beleven, zal je geluk eindelijk echt ervaren.