Carnaval is voorbij. De rust in huize Miranda is weder gekeerd. Tijd om weer een leuk verhaal te schrijven en foto's te plaatsen.
Vóór carnaval maakte ik een korte maar vruchtbare wandeling in het natuurgebied achter het verpleeghuis in Goirle. Daar loop ik wel eens een rondje met mijn hondje (😆) wanneer ik weinig tijd heb en toch zin in een keer een andere omgeving.
Ik weet daar een stukje bos met jonge aanplant van naaldbomen. Vaak zijn hier veel mezen te vinden. Dit geluk was ook deze ochtend aan mijn zijde. Vrijwel meteen hoorde ik de leuke geluidjes van de kuifmeesjes en ze zaten erg dichtbij.
Het enige nadeel was het tegenlicht van de zon maar verder hoor je mij niet zeuren. Helemaal blij met het resultaat liep ik terug via het grindpad aan de andere kant van het oude trambaantje. Daar had ik een ontmoeting meneer Winterkoning.
Meneer Winterkoning vloog geïrriteerd van de ene kant van het pad naar de andere kant. Zijn staartje recht omhoog. Hij was druk bezig om duidelijk te maken dat dit zijn territorium was. Ik maakte snel een paar leuke foto's van de heer, zittend op het prikkeldraad en vervolgde daarna mijn weg weer. Voor meneer keerde de rust daardoor snel weer terug.
