Het is dinsdagochtend 9.00u. Dorpsgenote Tonny staat met auto voor de deur. Samen rijden we richting Herberg "In den Bockenreyder". Langs de meanderende Reusel achter de Bockenreyder bloeien namelijk honderden witte bosanemoontjes. Wanneer de zon schijnt, is het in de ochtend al snel een grote, witte bloemenzee. Al schijnt de zon vandaag niet, toch willen Tonny en ik er nog eens heen. Dat ik verslaafd ben aan het fotograferen van bosanemonen was jullie inmiddels al opgevallen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Zodra we het bruggetje over de Reusel zijn overgestoken, gaan we op zoek naar bosanemoontjes waarvan de bloemen al open staan. Op dit tijdstip, zonder zonlicht, zijn dat er nog niet zo veel.
De bosanemoon (Anemone Nemorosa) is een van de meest karakteristieke voorjaarsbloeiers en kan makkelijk herkend worden aan de witte bloemen, die soms roze tot licht paars kleuren. Anemone komt van het Griekse anemos (wind), door de spoedig afvallende kelkbladen, die door de wind worden meegevoerd. Anemone was een nimf aan het hof van de godin Flora. Floras Zephyr, de god van de wind, werd verliefd op Anemone, waarna ze door de jaloerse godin Flora in een bloem werd veranderd. Nemorosa betekent 'van het bos'. Het lijkt of alle bloemetjes zich richting de zon of licht richten om maar zo veel mogelijk (zon)licht op te vangen.
Van Tonny krijg ik al snel twee stukjes van een yoga mat aangereikt. Zodat ik geen vieze knieën in mijn broek krijg. Wat een service! Al snel ga ik helemaal op in het fotograferen. Zoeken naar een mooie achtergrond en naar de mooiste bloemetjes in het bos. De vogeltjes fluiten er ondertussen lustig op los. We zijn de enigen in het bos. Op dit tijdstip op een dinsdag wandelen nog niet veel mensen in het bos, zelfs niet in de buurt van de Bockenreyder, die toch echt om 9.30 de koffie al klaar heeft.
Net wanneer ik even opsta om mijn benen te strekken en omkijk naar Tonny, zie ik een mountainbiker het bruggetje oversteken. Zodra hij de brug over is, zet hij zijn mountainbike tegen een boom, gaat met zijn gezicht mijn kant op staan en vist met veel moeite zijn jongeheer uit zijn strakke fietsbroek om zijn volle blaas te legen. Die heeft duidelijk hoge nood. Pas wanneer ik vraag of hij een kwartslag wil draaien omdat dit uitzicht wat te veel is op de vroege dinsdagochtend, draait hij geschrokken om. Hij roept beschaamd dat hij ons echt niet in de gaten had wat ik meteen geloof. Twee dames die op hun knieën zitten en zo opgaan in hun hobby bij de mooie bloemenzee, dat ze weinig woorden met elkaar wisselen, althans, blijkbaar net niet op dat moment. Want kletsen kunnen we ook erg goed. Wanneer de MTB-er zijn pad vervolgt, lachen we nog wat na om het voorval en geven snel weer toe aan onze verslaving.
Eind deze week gaat het sneeuwen en vriezen dan zal het gedaan zijn met de bosanemonen spam. Dat wordt afkicken. In ieder geval tot de vlinders komen en de Lelietjes van Dalen gaan bloeien.
