Vandaag (vrijdag) is Fotohut De Mast niet bezet en dus besluiten Carla en ik zelf al op tijd een paar uurtjes in de ochtend gebruik te maken van onze hut.
Voor mij de eerste keer dat ik hier zit met sneeuw. Dat koude, witte goedje geeft de setting meteen een heel ander gezicht. Sowieso krijg ik de hele week al een heerlijk gevoel wanneer ik buiten ben. De sneeuw, de kou op je wangen voelen, je adem die in wolkjes van damp uit je mond komt. Ik houd er van en op deze manier krijg ik toch een klein beetje het gevoel van wintersport. Dat heb ik echt gemist dit jaar.
Zodra Carla en ik geïnstalleerd zijn, zit de hele setting voor de hut vol met merels. We tellen 7 mannen en 4 dames. Hiervan mag van ons de sperwer er gerust nog een of twee van mee komen nemen. Goed voor de sperwer, voor de foto's en voor minder merels komende lente, want als deze allemaal 1 a 2 nestjes gaan uitbroeden.....
De kachel gaat aan want het vriest behoorlijk. Wanneer we tussendoor nog even voer neer gaan leggen, doen binnen 5 minuten mijn vingers zeer van de kou. Terug in de hut warmen we eerst onze vingers maar op.
Hierna genieten we, naast de merels, al snel van alle vaste bezoekers: Kool-, pimpel- en zwarte mezen, vinken, boomklevers. Ik ben in de winter altijd een beetje verliefd op de bolle roodborstjes en kan dus mijn geluk niet op, want die zijn ook de gehele tijd met 3 exemplaren aanwezig. Ook de twee eekhoorns zijn behoorlijk actief maar wel snel en beweeglijk. Rechts boven ons horen we wel een uur lang spechtengeroffel. Tussen het geroffel door laat de zwarte specht zich met enige regelmaat horen. Zouden wij ook het geluk hebben om deze eindelijk weer eens op de setting te zien?
Ineens ziet Carla links van de hut in de jonge kastanjeboompjes de kleine bonte specht. Wauw, een nieuwe soort voor deze hut die we vast kunnen leggen, wat een geluk! Hij zit een beetje veraf maar blijft geduldig op zoek naar lekkers op een van de stammetjes van de kastanjes, zodat ik hem toch behoorlijk goed vast kan leggen. Philip had het geluk deze klein rakker eerder te hebben gespot, maar foto's waren er nog niet van.
De zwarte specht laat zich niet meer horen of zien en de merels zijn nog steeds met hetzelfde aantal toen we na 2,5 uur weer vertrokken maar al met al waren dit toch een paar behoorlijk drukke en vermakelijke uurtjes.
