Het is iets voor half 7 in de ochtend. Ik word gewekt door manlief. Hij heeft gezien dat de lucht prachtig gaat worden en denkt dat ik deze kans met twee handen wil aannemen om te gaan fotograferen op de Regte Heide. Gisteravond had ik dit immers laten vallen. De tweede reden dat ik op tijd wil gaan is dat ik vanaf 9.00u allerlei andere (werk-) afspraken heb staan. Later nog de natuur in met de voorspelde temperatuur is voor de hond echt te warm. Even in de ogen wrijven dan maar en snel mijn bed uit. Ontbijten doe ik later wel. Gauw aankleden, mijn cameratas checken, SD kaartje nog uit de laptop halen en in de camera doen. Schoenen aan. De hond zijn tuigje aan doen. Snel in de auto stappen en op naar de heide. Nèt voor 7.00u rijd ik de parkeerplaats op. Tegelijk met mij parkeren twee dames hun auto naast mij. Beide dames stappen uit met een fotocamera om hun nek, zij hebben duidelijk hetzelfde plan. Zodra ik het pad op loop dat vanaf de parkeerplaats richting hei gaat, zie ik in de weilanden al dat het een prachtige ochtend gaat worden: er hangt een dikke laag nevel. De zon steekt al een klein beetje boven de horizon uit en kleurt de lucht oranje. Ik versnel mijn pas, anders ben ik nog te laat op het mooiste stuk van de hei en is de nevel al opgelost. Mijn hond mag hier los lopen maar na het links af slaan richting grafheuvels moet hij vast, wat ik dan ook netjes doe. Iedereen die een hond heeft, vooral een reu, weet dat stevig doorlopen in de bossen met een aangelijnde hond best een uitdaging is. Overal zijn lekkere geurtjes waar hij zijn geur overheen moet deponeren. Hierdoor ontstaat een grappig 'loop-stop-trek-loop door-spel'. Gesnuffeld en gepiest moet er worden en het liefst om de 5 meter. Gelukkig bereiken we samen uiteindelijk toch op tijd het mooiste stuk van de Regte Heide waar de sluiers nevel lijken op witte wieven. De zon komt nu boven de bomen uit, de lucht is geel met oranje. Ik schiet flink wat plaatjes. Ik vervolg mijn weg richting Riels Laag, waar ik nog even post bij het territorium van de blauwborsten. Een rietgors verschijnt enkele seconden ten tonele tussen het riet maar laat zich daarna alleen nog maar horen. Ook de blauwborst blijft ver buiten het bereik van mijn camera. Tijd om terug te gaan naar huis.
