Op het lijstje van vandaag staat Kroondomein het Loo. We starten met een frisse wandeling vanaf het Aardhuis. Op de website van het Aardhuis lees ik dat Koning Willem III in 1861 opdracht gaf tot de bouw van Het Aardhuis. "Het gebouw diende voor bijeenkomsten van militaire autoriteiten. Prins Hendrik richtte later Het Aardhuis volledig in als ‘Jachtchalet’ vanwege zijn interesse in jacht, wild en bosbouw. Al in 1972 kreeg het gebouw op wens van Koningin Juliana een andere bestemming als voorlichtingscentrum over natuur en wild. Koningin Beatrix en tegenwoordig Koning Willem Alexander zetten deze traditie als educatief centrum voort."
Op de website denken we te lezen dat het park vanaf 9.00u bezoekers ontvangt. We arriveren om 9.20u en zien ter plekke dat het pas om 10.00u open gaat. Toch is de poort naar de parkeerplaats open en kunnen we gewoon onze wandeling al beginnen. Perfect, want we zijn duidelijk de eersten. Al na een minuut of vijf wandelen, denken we verderop in het bos iets te zien bewegen. Verrekijker erbij. Het is een heel donker gekleurd damhert met een enorm gewei. De geweidrager staat behoorlijk goed verstopt maar we hebben geen haast. We zijn de enigen op het pad dus wachten we of meneer de tijd heeft om zich wat meer aan ons te laten zien. Na een minuut of 10 komt hij zo in beeld dat ik hem helemaal kan zien, van kop tot kont. Wat een prachtbeest!
10 of 20 meter verderop zien we in de dichte bosjes met dunne berkenboompjes en naaldboompjes weer iets bewegen. Met de verrekijker ziet Nick meteen dat het dit keer een edelhert is. Wat een indrukwekkend groot dier. Als een standbeeld staat hij daar naar ons te kijken. Hij waant zich wellicht goed gecamoufleerd, maar is dat niet. Verscholen achter de takken kunnen wij hem toch goed bekijken. Ik heb enorm veel moeite om deze kolos scherp op de foto te krijgen. Er ziet niets anders op dan manueel scherp te stellen. Terwijl we staan te staren naar deze tweede geweidrager in de hoop dat ook deze wat meer in het zicht durft te komen, zien we in de verte iemand aan komen lopen. Het blijkt een vrijwillige boswachter/opzichter te zijn van het Aardhuis die zijn eerste ochtendronde doet. Hij vertelt over het domein van het Aardhuis, wat omheind is. Hij vertelt dat er ongeveer 25 damherten en 25 edelherten leven op het domein. Dit aantal proberen ze ook zo te houden, juist omdat er een hek omheen staat. Voor de grootte van dit gebied is een groter aantal niet verstandig. Hij vertelt over de geweidragers, bij de edelherten is er één geweidrager leider over een groep hindes. Daarnaast zijn er nog 2 vrijgezelle geweidragers. Terwijl we praten, horen we enkele raven roepen, waardoor het gesprek automatisch gaat over deze mooie vogelsoort. We praten over natuur in Brabant over nationaal Park de Hoge Veluwe en hoe dit door de eigenaren wordt bestuurd. Daar waar Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten met de provincie Gelderland verschillende verbindingszones en ecoducten aanlegde, zette het beheer van het NP Hoge Veluwe daar weer hekken neer. Zij willen duidelijk geen 'vreemde herten, zwijnen en reeën in hun gebied en ook niet dat 'hun dieren' eruit kunnen. Dat zorgt er ook voor dat de wolf binnen is gekomen, maar er niet zomaar meer uit kan. Volgens de man die met ons praat, verkeerd beheer.
We lopen ons rondje af, drinken een koffie in het Aardhuis en vragen daar de vriendelijke man nog om een wandeltip in de buurt. Op zijn advies rijden we richting Niersen en lopen daar nog de prachtige Motketelroute van 6 km. Ook hier weer prachtige herfstkleuren in de beukenbossen. De wortels van de beuken liggen niet diep, prachtig om te zien. De wortels eindigen op sommige plekken in kraakhelder water en overal om me heen zie ik beekjes (sprengen). Het is hier stil, heel stil. Ondanks dat het vrijdagmiddag is, komen we niet veel mensen tegen. Gelukkig schijnt inmiddels de zon en kan, half november, de jas weer uit tijdens het wandelen. Hoewel overal sporen van zwijnen, damherten en edelherten, hebben we er geen ontmoetingen meer mee.
Na een heerlijk late lunch in Vierhouten, rijden we terug naar het huisje in de bossen van Putten. Net voor het donker zijn we terug en maken we snel de kachel aan. Op tv voorspelt Peter Kuipers Munneke mist voor morgenochtend. Ik kan echt niet wachten.
